Xixëllonja
Nga Fatmir Terziu
E dija që ishte strukur në ëndërr,
ndaj i qëndroja ushtar gjithëgjendjes,
syrit kur pikëtakonte mbylljen e dritës,
qerpikëve kur tiklonin retinën,
qepallave kur paliteshin në brendësi të errësirës,
u qëndroja gjysëm i gatshëm,
pa e tepruar,
i strukur në vetë atë ëndërr,
ku prisja ta shihja të flakëruar,
deri sa një engjëll më tha se e kishin përfjet.
Kush t'ia kishte bërë këtë vërtet?
Engjëlli, sikurse të gjithë engjëjt
u fut më tej ku vetëm engjëjt futen në terr.
Pastaj doli,
heshti,
lotoi,
duke i fshirë enkas syçkat,
dhe me zë të ulët më foli:
ka ikur përtej territ. Dikush ia ka vrarë xixllat.
Nuk e sheh dot këtë botë më me dashuri.
Ndaj ajo është ngjitur lart në Yllësi.
Comments