VULOS MAGJINË
Bindjes time te palëkundur,
Kokfortësisë së pabindjeve që lakojnë
Të më bindin papandehur,
Unë, e ruajta për ty
Të shenjtë puthjen e përmallshme
Mallimeve
Prekjen hënore,lëmuar gishtash
Qè vec ëndrrave e lyp,
Veç unë e di sa herë ta dhashë,
Munguar përqafimesh
Zemrës ,që u dogj prangosjeve,
Mbyllur në një zarf të shpirtit
përmes vargjesh ,
Si pëllumb i bardhë shtegëton,
Sa e sa herë mungesash,
Ta dërgon një puthje,
Të vulos magjinë.
RA KY MORT DHE U PAMË
Ra dhe ky mort dhe e u pamë,
Perballë njeri tjetrit të ftohtë,
Ne mes,
Muri i heshtjes i lartë
Qe kujën ka vënë ,
Dyerve të dhembjes,
Dhe nën zë ,
Vetëm qan.
MIDIS TEJE DHE MEJE
Midis teje dhe meje,
U bë kohë e mbarsur pa fjalë
Midis teje dhe meje,
Lëkundet tërmetesh ,
Një mal ,mbushur plot me mall
Midis teje dhe meje,
Po bren një ndërgjegje,
Qe veç heshtjen ka përballë
Midis teje dhe meje,
Falja, humbi udhën,
Mëritë, ngritën kalatë.
ANTOLOGJI HESHTJESH
Kam shkruar njē antologji heshtjesh,
E cila promovohet në shpirt
Me emra ditësh që shënjojnë
Dhembje,
Përflaken në të faqet e kohëve
Me zjarrmi malli qe nuk flet,
Por vetëm qan mungesën
Duke ricikluar veten,
Në pështjellime vorbullash
Që fundosin pengje,
Në hapsira që fokus kanë trishtimin.
IKJET
Ikjet ,
Veç ikin ndër ikje,
E më kot,
Struken e stisen,
Të mos jepen në dukje
Mes dhëmbjesh,
Të fshehura ,
Ashtu pas puthjesh,
Të lëna përgjysmë
Në pritje,
Mes përpëlitjesh mërzish
Për ndarje ,
Klithmash të mekura
Angështish
Për të parë
Rikthimet që s’dihen,
Për të njerë,
Të njëjtat buzë prekje,
Që u lanë si hijet
Udhëve
Ahhh ikjet ,
Ku më të idhëtat ,
Janë ato ,
Që nuk njohin
KANDRRAT
Po mbërdhijnë zemrat
Po mbërdhijnë smirë,
Ditësh të ftohta bajate
Në akshihane mospajtimesh,
Po mpihen,po mpaken
Shihen tek dehen ndër ta
Vetkënaqësish
Der t’u merren këmbët
Padashurish
Po dergjen
Mosmirnjohjesh,
Vetmohuese
Po këmbejnë vetet
Padrejtësish
Në transaksione interesash,
Gjaku po shëndërrohet
Drejt asgjësë
Një jetë të tërë
Të humbur
Të zhbërë
Sfiliten ditët
Me ngrehina fjalësh
Që therin terret
E shpërndahen si kandrrat
Shpirtrat
Të brehen ndër vete
E sertë dora
Që shtrëngon inate
Nën dhëmbë
Fshehur intrigash
Ngërdheshëse fytyra
Tek sheh nën sy lakmitarë
Dhe të kujton
Që kandrrat në shtrojë
Zgrapëse, ziliqare
Zemrat po shpojnë...
KUR VDES NJË POET
Kur vdes nje poet,
Tokës së gjuhës ,i thahen rrënjët e fjalës,
Dhe qiejt,
S’kanë më ëngjëj të kërcejnë
Kur vdes një poet,
Çahen kordat e rrathëve të dashurive,
Se s’ka më kush t’ju këndojë,
Rrezeve tek përflakin diejt
Kur vdes një poet,
Dhembja vdes nën dhembje,
E thellë në shpirt qan derti.
Der ku s’ka më zë.
GJYSMAVE TË MIJA
Përfshihem,
Në vorbulla të rrëmbyera
Mendimesh,
Ditësh e netësh rrokopujë
Nën qiej të ngrysur
Të mendjes,
Që vetëtijnë pareshtur
Agonitë
Zogj fluturakë
Të shpirtit,
Më enden fluturimesh
Krahëthyer,
Ujvarave të zemrës
Të gjejnë
Shtegëtime të reja ,
Ndjenjash,
Lirie të munguar
Larg,
Shkretëtirash
Tē djegura,
Nga pasione çastesh
Pluhrosur shpirtit,
Nga dështime
Të çala kohësh,
E njerëzish të dalë boje
Shkapërcimesh eci
Te ngre veten lart,
Nën dallgë ëndrrash
Të bardha shkumëzimesh
Përqafoj e dlirë
Krahapur dritën,
Të ndihem e plotë
Gjysmave të mija.
JAM GRU
Jam gru,
E lindun etjeve qe përpijnë zjarr,
E gjitha një rrotullamë
Që të përpin me sy,
Si një vorbull që nuk të len me dal,
Ndjenjës për me dasht,
Vetëtime që shkrep dashni,
Në piskamë të rrezes së parë,
E ujët si qielli kur don me shfry,
Gjithë retë e mbledhuna bashkë
E dobët si një zog i truem prej të ftohtit,
Mbi krye pa kallamë,
E fisme si zojë ,
Kur nderën me derë s’ia xanë
E trillët ,
Kur muzgjet bien teposhtë me fjetë,
Me mendu se jam gru,
Për vete,
Për ty gru,
Edhe për ju.
Maniakët e çmëndur
Maniakët e çmëndur klandestinë,
Flisnin papushim,
Egove,
Retorikave te vetvetes përsëritëse
Pa rregulla nënrenditëse të një vargu
Elitar Fibonaçi,
Tejzgjatëse pa kuptim
Të krijonin një model figure,
Që spontanisht të habit,
Dhe që të çmend me risitë
Pa brum,
Pa kockë,
Përdredhës gjer në frikë.
Comments