x
KU JE TANI, MOJ SHPIRT?...
O Vogëlushja Margaritë,
ku je tani, moj shpirt,
kur unë jam nisur
për në horizontin e muzgut?...
Kujtesa më vizatoi
profilin tënd të trëndafiltë,
me përqafimet e ngrohta
në fushëtirën e Jugut.
Më magjepse vegjëlinë,
me atë shpirt të dëlirtë,
kur ngazëlleheshe
nga puthitjet e buzëve fëmijërore.
Gëzoheshe
si kanarinë me sqep të florinjtë,
kur të thosha “nuse”
dhe si dhëndër të merrja përdore.
Në ç'lëndinë, apo bregore vjeshte,
shëtit tani vallë,
kur ndoshta ke rreth vetes
një tufë pëllumba jete?...
Bashkëjeton me lumturinë,
apo ke trishtimin përballë,
se te rrëmbyen dallgët e emigrimit
diku nëpër dete?
Mbase ma ke parë fytyrën,
nëpër humnerat e gjumit,
apo ke shkelur livadhin e kujtesës
me barin jeshil,
ku shtriheshim përqafuar,
si çift pëllumbash pranë lumit,
të mbuluar së bashku
me kurora ylberi në prill...
Emrin tënd e kam shkruar,
në një çarçaf prej ere,
të vërtitet përherë
nëpër qiejt me vrundullime,
që të mbaj zgjuar nostalgjinë
për atë moshë pranvere,
dhe të kthehet sërish
të fëshfërijë në dritaren time,
për të më risjellë
atë fytyrën tënde plot dritë...
O vogëlushja Margaritë,
ku je tani, moj shpirt?...
Comments