Është një fshat
në malësinë jugore,
ku nuk kam lindur,
as jetuar ndonjëherë.
Por vendbanim që më dha
prejardhjen fisnore.
Me emrin enigmatik, “Fterrë”
Aty nga shkëmbinjtë vullkanik,
vite më parë,
kanë dalë disa mendje të mëdha:
doktorë, profesorë,
magjistratë juridik,
aktorë me role kryesore,
në kinema.
Aty halla ime,
tha me arkivolin në prag,
se gjakun e dy djemve,
të luftës partizane,
ia fali lirisë,
me “rrënjët në gjak”.
Dhe në analet e luftës
mbeti nënë spartane.
Pasi ndalën veprat
e komandantit diktator,
me emrin shkruar në male,
të rinjtë më gdhendën emrin,
në granitin shkëmbor,
si diktator i poemës lirike,
“Fterra nënëmadhe”.
Duke përjashtuar veten,
nga çdo modesti,
mendoj, se edhe pasi
të shuhem në jetë,
shpirtin do ta kem,
bashkë me emrin, aty,
në shkëmbin jetëgjatë,
për miliona vjet...
Tani në fshatin, ku dolën,
qindra mendimtarë të shquar,
mbetën toponimet: “Kalaja”,
“Varri i një Çifuti” lashtësie
dhe disa pleq prometej,
me shpirtin te shkëmbinjtë,
që presin ringjalljen e rrugës,
për klimën me frymë perëndie.
Comments