Syri u bë zog,
turret rreth e qark.Veshi u bë ketër,
përgjon deri larg.
Zëri u bë pus,
hesht në thellësi.Zemra u bë frut,
pikon ëmbëlsi.
Truri numëron
hapat që ti hedh,sekonda në gjak
shkëndija po ndez.
Dhe ja tek dukesh,
porsi yll i largët.Rrëshqet me shpejtësi,
po vjen fare afër;
Natës i dhe muzg,
muzgut i dhe dritë,dhomën e mbulove
me shkëlqim kozmik.
Tek unë u lëshove,
gjithë elektrizim.Kometa “Halley”
shkrive n’prehrin tim...
Ah, sa të kam pritur,
oh, sa të kam pritur,aq sa, po të isha i vogël,
do bëhesha i rritur!
Tani që të kam,
nga muzgu në mëngjes,s’të lë të bëhesh kometë,
deri sa të vdes!...
Comentaris