Vladimir Muça: DURRËSI

DURRËSI

S'e mbajtën dot kodrat varg e varg,

Në shtegtime shekujsh ju ngusht ai vend,

Këtë pikë gjeografike Leoniku e pat marrë

Meridian të parë me gjithë mend.

Aherë Koperniku më i miri nxënës

S'e kish Grinuiçin shkruar askund,

Kur Leoniku me majën e penës

E zgjoi dijen nga gjumë i pafund.

Shpresa e tyre në themele kullash

Flen në zgjim-pritje të ironisë,

Përlotet qyteti nga vajtime statujash

Si lot i qiellit në strehë të shtëpisë.

Fle Durrësi im zgjatur tej ane

Si lypës i lodhur në këmbë,

Tjetër mënxyrë në ditë fatale

I rri në sy, si e madhe brengë.

Mua poetit më kumbit Tomeo

Me zërin e të urtit në kuvend,

Me Kukuzelin në tinguj Te-Deum

Të zgjohem dua çdo mëngjes.

     IKJA E REFUGJATËVE

Ata ikën,

Deti inatçorë

Tallazonte mëngjesin.

Nga ikja e tyre

Asgjë s'kish mbetur:

Veç gjurmë e gomones mbi rërë

Dhe dy shapka,

Në tallazitje mbi dallgë,

Drejt golit të nisjes.

1993

    ME ALFABETIN

Me shkronjat e alfabetit

Ndërtova shkallaren

E bunarit të jetës,

Dhe zbrita

Në zemrën e popullit tim.

Castelnovo Di sotto

12.12.2018