AROMË PRANVERORE
Me eleksir aromash u mbush kopështi,
Kosat u mprehën në rruzare tërfili;
Diellrrezet si në festë dlirësimi
Zgjojnë afshin e vajzave tek gjiri.
Në kumbull u ndezën lulebardhat,
Fluturat në te hareshëm gazmojnë,
Iriqët gëmushave nga gjumi kashaisen,
Ta tatë e barijve shpatëve gjëmojn.
U treta i mahnitur në tëndin sy,
Vallë kjo bukuri ku ish fshehur?!...
Fytyrëçelur në këtë gjithësi,
Mbi syrin tënd shikimin tretur.
Dhe vetë Zoti, Zoti në bogonishte
Me ne përdore, plot hijeshi
Si valë e detit mbi ranishte,
Nga qielli zbritur si tjetër njeri.
1969-2023
DITA E VERËS NË ELBASAN
Zgjim bliresh në Elbasan,
Aromë bollokumesh,
Këngë kumrijash
Mbi petalet e bruztë.
Hija e Kullës Sahatit
Dhe Isuf Myzyri
Tretur në to.
Mbi shitore
Si nota solfezhi
Gurë lumi, artifakte Ilire.
Nën tingujt e violinës të Mjeshtrit,
Elbasani me ninullën e luleve
E vë dimrin
Të mbllaçisë ballokume.
2017
KUR JAM NË LARGËSI
Kur jam larg, shtergët nisin fluturimin,
Në zemër malli gjëmon në mua;
Në butën e verës mbledh durimin,
Në mëndje më vijnë hyjnitë e bukura.
Realiteti digjet si druri në zjarr
Mes manastiresh, dashurisë të pamesha,
Trup i gjymtuar, zemër e vrarë
Tundohen nga shpirtëra të molepsura.
Mbi qiell tunden kor temjanicash
Nër te-deum absurdesh, dëshpërimi,
Krihen vështrimet nër stalaktide ngricash
Si gratë Teutone në muzgje shiu.
Larg kërkoj mitet në udhët me dredha,
Gjurmën e shtëpisë si pikë topografike,
Relovoj shpirtin, shpresat e reja,
Mbi gjurmët e ikjeve, të vjetra biblike.
Comentarios