Një zile e çmendur ore e tremb herët mëngjes,
Tirana ende e përgjumur, makinat tërë vesë.
Kafeja më e hidhur është kur vetëm pihet,
Ndërkohë tymi i cigares në mushkëri i fshihet.
E merr me ngutje xhinsat të hedhur mbi karrike,
Dy grushta ujë syve, përze çdo lloj dremitje.
E kthen një gotë me qumësht, të lënë atje tek rafti.
Mbi flokë kalon ca gishta, gjithçka tani është gati
Ndryshon jeta çdo ditë, më shumë i ngjan betejës.
E ka shumë më të lehtë, se gjer tani është njejës,
Por për betejë është gati, ngjason me ushtarak,
Mes turmës pret urbanin,”o burra për Laprakë”.
E të mos mbetet vetëm, si n’ëndërr kujton seksin,
Një prekje e lehtë dore, pandjerë i shton oreksin.
Shoferi shfrenon radion. “…njëzetepes’ gërshetat…”
Përpinë ai pranë vajzën, nga koka gjer te thembrat.
E zbret te kioska e shtypit, një sy... lajmet e mbrëmjes
I ftohtë ësht’ përsëri, indiferent edhe ndaj dhëmbjes.
Kronikë e zezë dhe rozë jepen emër për emër,
Për fat të tij të mirë, e ka ende një zemër.
Luftohet n‘Ukrahinë, fëmijë për jetë cunguar,
Nga mediat vijnë orteqe peizazhesh të shkrumbuar.
Po edhe pse kështu, i ftohtë nuk është ndaj dhëmbjes,
Një rresht më s’u lexon kronikave të mbrëmjes.
Ministra të përfolur, të mbrojtur nga drejtësia
Dhe britma opozitare: t’ ikë, t’ ikë qeveria!
Kudo kronikë betejash. E hedh vështrimin shtrembër,
Për fat të tij të mirë, e paska prapë një zemër.
Dhe dielli, edhe hëna i vijnë nga prapa Dajtit,
Kur kthehet në shtëpi, i thotë “shpejtohu” hapit.
E le të vijnë, të ikin, ai s’beson se ndreqet,
N’ urbanin e mëngjesit pas kthesës do të tretet.
Comments