top of page

Valbona Kolaveri: TË SHOH ME SY ZJARRI




Të shoh me sy zjarri,

Dhe veten ,

E lëshoj në gjëndje të lirë,

Me shpirtin e një fëmije

Në fluturimin qiellor të gjej besimin tënd

 

Pambarimisht lutja ,

Sfiduese pritja,

E dlirët  shpresa tek vija drejt teje,

I bukur shpirti që më falet

 

Monopate vetmie,

Më treguan

 Të vërtetat e pritjes

Qe ti,

Je aty për mua,

E më bekon  në çdo frymë lutjeje


Dhe më shtyn ,

Me guximin të mos ndalem asnjëherë,

Të të besoj

Në energjinë tënde,

Që më  rrethon e artë

Si kurorë mbretërie.


KAM PRITUR


Kam pritur

Gjatë

T’më vish


Ëndrrash,

Sysh më rrotullohesh

Këndeve të zemrës,

Mirazh,

I largët rri


Ndrydhur

Pezmësh,

Nyjë koklavitur,

Netësh,

Ditësh,

Të kërkoj çdo çast

Ku je?


Shpërbërë,

Në faktorë ndjenjash,

Harlisur degësh

Venash,

Zgjatimesh të panumërta

Mallesh,

Shpirtin tim,

Zetek


I paduruar

Egos tënde,

Mëdyshjes,

Po gulshon


Intervalesh

Shpirtit,

Hijëzuar vetes

Mbetesh dashurisë


Të kam pritur

Shumë,

Dije,

Edhe prap po pres.


Fjala zetek(zë përfund,zë nën vete)


S’KAM TURP TË QAJ(Ripostim)


Metamorfozë e shpirtit

Po më tret ngadalë,

Amanet që po më shplak

Dhe zemrën ma godet,

Turravrap  ndjej

Të nisem si e marrë,

Të mbledh gurë kujtimesh

Që shndrisin ar,

E rropamë

Po më marrin zvarrë,

Se aty lashë

Shaminë e nuses,

Të hedhur mjelmë

Mbi Mat,

Tek kujtoj,paqtë

Derdh pikëllimin

E kujtimeve që lash,

Bllok ëndrrash hermetike

Kyçur në sirtar,

Fëmijëri e derdhur mbi valë

Më mbyt një mall,

Aty ku

Adriatiku ish det

I dashnorëve të saj,

Trekëndëshi

Që tri kulme ma bëri zemrën majë,

Balatori pallat që mblodhi

Çdo djalë,

Lulishtja

Që fiksoi ndër foto

Çdo detaj,

Pallati Nr38,Lagja Nr 2

Dashuria ime e parë,

Për të bukurin Laç

Jo s’kam turp të qaj




FRIKA IME LIMITI IM


Limitet e mija,

Jane frika ime ,

Ia përsëris vetes

Me fraza të ngadalta,

Që të  mos harroj

Asnje gërmë,

Asnjë oshëtimë

Që tingujt ,

Më permbysin shpirtin

 

Që të memorizoj çdo ditë,

Me secilën frikë

Mbytëse,

Me seciin mendim,

Që shtrëngoi darash,

Lirinë e qënies time

 

Çdo  hap,

Me secilin guxim,

Për të parë një botë ndryshe,

Një person tjetër brënda unit


Pa ndryshore ,

Me vlera të panumërta,

Për ta minimizuar

Brënda burgut të mendimit,

Për të riparë ,

Se ka gjithmonë edhe një mënyrë ,

Për të mos ndërtuar mure izolimi.

 

 


JAM GRUA


Jam grua,

E derdhun në mijëra

Forma dashnish,

E ndryshme

Nga një tjetër dashni

Grua,

E ethshme për tu dashtë,

Ashtu siç na vetë

Dimë të duam turpshëm,

Molisem në dashni

Gjer në ashtë,

Kredhun në të

Përhumbem unshëm,

Mjerisht kacafytyn në grykë

Me veten

Tu dasht me shpirt,

Der në gërhamë të vdekjes,

Jam grua

Detit ia dhashë

Dashninë e parë,

Se ish më I bukuri dashnor

Që të lante çdo mëkat,

Ia mora kripën

Për lotët që do derdhja për të

Më pas,

Në s’do të më donin

Ashtu

Turpshëm si unë,

Dashnitë s’kanë limite matematike

Që shuajnë zjarr,

Jam grua,

Kam nevojë me u dasht

E të dashuroj pafund.




HESHTJE E PËRTEJME


I zbrazet pikëllimi,

Gërryer shpirtit,

Tejskajshëm

Kur kujtimesh vij tek ti


I ndaj mendimet tona

Dhe të thërras në heshtjet

E përtejme,

Aty ,ku ti e di kur duhet

Të më gjindesh


Dhe I thërret ëndrrës pas kësaj,

Që kur të zgjohem,

Të mbush zgavrat e teruna

Kohësh,

Që duket, sikur janë barazuar me dje,

Me atëherë ,

Kur ballin tënd e putha për të fundit herë


E pas kësaj  ,mendoj

Që ka një pikë takimi,

E lëshohem vetes ti bindem

Që do ta ndjej,

Prekjen a ajrit tënd të ftohtē

Puhizave  ngado tek rend.

 



KOSOVË DHE SHQIPËRI


Në udhën e kuqe te gjakut,

Ishim bashkë,

Dhe të pandarë,

Ndër jehona  malesh,

E shkrepetima pushkësh,

Te lidhun besa besë

Për rrënjë edhe për nder,

Si bij të kësaj  toke,

Si frytet të një dege,

Qe shpërthejnë në pranverë të blertë


Në shndritjen e florinjtë,

Të gërmave hyjnore,

Na ,po prapë jemi bashkë ,

Me duar mbi qeleshe të  bardhë

Me shqiponjën dykrenare në ballë,

Si vllazën do pleqerojmë ,

Në jetë të jetëve gjuhën e të parëve,

Të bukurit  e dheut,

Dardani e Arbëri,

Kosove dhe Shqiperi.




RRATHË DASHURIE


Mbështetur

Mbi rrathë dashurie


Herë herë jam

Një kënd  I drejtë zemre


Mbështetur

Mbi tëndin diametër

Shpirt


Dhe herë kënd

Mbi rreth I syrit tënd


Qark më qark

Ta mas shikimin


Mijra kilometra ndjenjash

Përshkoj perimetrin tënd


Dhe herë brënda teje

Trekëndesh dashurie

Brendashkruhem e bukur


Dhe herë e ndryshme

Jashtëshkruhem aty




MIQTË


I dua miqësitë,

Edhe miqtë gjithashtu,

Paçka se turrin s’ua di me nge,

I le të ikin nga unë

Edhe kur ata s’më duan më


I dua miqësitë,

Edhe miqtë gjithashtu,

Ata që më deshën vërtetë,

S’u larguan kurrë nga unë


Miqve,

U’a adhuroj ndejat e gjata

Pa kopsitur minuta dhe ore,

Ka miq  të vërtetë,

Aty ku flitet dhe rrihet gjithë gaz,

Dhe nuk të bëhen kurrë llogaritë nën dorë.




PO REND


Ka ditë,

Që mbi krye,

Kam vënë

Një kapele trishtimi


Strèha e rëndë e saj,

Po mi përvjel

Sytë e shpresës


Që po rend ta arrij,

Por, e shoh së largu

T’më përshëndesë


E zemra më fiket,

Nga idhnimi,në pendesë,

A thua s’po rend sa duhet ?




3 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif

Revista Nëntor 2024

bottom of page