NJË VIZITË NË KLINIKËN E KARDIOLOGUT KRISTAQ PAVLI
NGA TREGIMET E LUAN ÇIPIT PËR MJEKËT E VLORËS
Në takimin për kafen e mëngjesit me pensionistë vlonjatë te “Kafe Rossi” në bulevardin Skelë-Vlorë, sot u fol për dr. Kristaq Pavlin, kardiologun e shquar vlonjat. Sapo ishte ndarë nga vizita te ai, z. Petraq Gjonçe, njëri prej shokëve tanë pensionist, që si çdo kush në moshën tonë, ndiente shqetësime dhe largim nga normaliteti shëndetësor.
-Të shoh krejt normal, deklaroi dr. Kristaqi, pas një vizite të kujdesshme vizuale dhe pasi lexoi parametrat në aparaturat që dispononte. Për tensionin arteriali, do vazhdosh të mjekohesh si edhe deri me sot, pa asnjë shqetësim!
-Të faleminderit. Më bëre një kontroll të plot dhe më qetësove! Po, sa duhet të të paguaj?
-Asgjë! Ti më pagove me falënderimin, kënaqësinë dhe besimin tënd! Ne, si miq te vjetër, me këtë rast edhe u çmallëm e u relaksuam reciprokisht!
Shoku ynë pensionist na tha se u largua nga dr. Kristaq Pavli, pasi u përpoq t’i jepte atij një monedhë minimale simbolike, duke i thënë:
-“Po të shpërblej thjesht vetëm konsumin e aparaturave, se ato duhet të zëvendësohen, qoftë dhe për amortizimin e tyre moral”.
Doktori, e morri monedhën, ma futi në xhepin e xhaketës sime dhe më tha:
-Jepu nga ana ime nga një kafe, pesë shokëve pensionistë të tavolinës!
Kjo ngjarje, e pa rëndësishme në dukje, më krijoi ndjesi të veçantë, me mendimin hipotetik se dhe Hipokrati i Madh, do ndihej krenar po të ndodhej si ne, në raste të tilla simbolike humane, tashmë të pazakonta e të harruara.
Mendimi më shkoi shumë vite të shkuara, ndofta pesëdhjetë vjet më parë, kur unë përfytyrova njohjen dhe formimin e figurës për Kristaq Pavlin, këtë personalitet, tashmë tepër të nderuar. Njohja ime e hershme, me prejardhje që nga prindërit tanë miq, ka lidhje me kohën kur Kristaq Pavli, ende gjimnazist, vinte shpesh në shtëpi te shoku i ngushtë i tij, gjitoni im i paharruar, kimisti Vaso Suli dhe unë, majë murit të avllisë së shtëpisë sime, i sodisja i gëzuar kur ata loznin basketboll atje, te një shtyllë me kosh të improvizuar.
Mu kujtua ajo rini e artë vlonjate, ku, veç Kristaq Pavlit dhe Vaso Sulit, ishin aty edhe Petraq Karaja, Petraq Truja, Kristaq Loli, Lame Fandi, Qerim Vrioni, Agim Shuka, Bajram Bala, Nardi Gjyli, Hito Jazo, etj. Ata ishin djem të zgjuar, të shkathët, të etur për dije e përparim, që secili shkëlqeu në jetë e në shoqëri, duke u bërë nderi dhe krenaria e vendit.
Kujtimet dhe çka dëgjova i gëzuar sot, nga shoku im pensionist ish mësuesi i nderuar Petraq Gjonçe, më shtynë t’i bëja me një herë një vizitë mirësjellje në Klinikën e tij, te “Laboratori Mjekësor Bio Skelë Vlorë”, mikut tim të hershëm, kardiologut Kristaq Pavli. Laboratori Italo-Shqiptar “BIO” ndodhet në katin e dytë, te një ndërtese shumë katesh në hyrje të rrugës se re “Arianit Komneni” Po aty, në një ndarje të posaçme, është dhe Klinika Kardiologjike e dr. Kristqa Pavlit.
Dr.Kristaqin e gjeta jashtë vizitash, të lirë, në një klimë dhome rregulluar kënaqshëm nga kondicioneri freskues, duke lexuar një revistë mjekësore italisht, nën tingujt qetësues të një opere të Verdit. Nuk u çudita se e dija që muzika dhe gjuha italiane janë një nga pasionet e tij të kahershme, krahas aftësisë prej poligloti të tij dhe dëshirës së përhershme për lexim.
Sa më pa, dr. Kristaqi, që mua mu duk i rinuar dhe vital, u ngrit shpejt dhe më përqafoi me mall e dashuri. Kishim mbi 6 muaj pa u parë, pas largimit tim për në Holandë e Kanada..
-Kam mësuar nga shtypi dhe nga shokët se, ti Luan i dashur, ke botuar dy libra te reja, gjatë kësaj kohe, që unë i pres me padurim!
-Edhe për të dhuruar këto dy libra me tregime e poezi, kam ardhur. Ja ku i ke! Lexim të këndshëm!
Dhe në sytë e tij prej lexuesi dhe adhurues librash letërsie, arti e mjekësie, pash të shprehej dukshëm falënderim e kënaqësi. Dr. Kristaqi më ftoi për kafe, po unë duke menduar për orarin destinuar për vizita mjekësore, i shpreha falënderim dhe i thash se sapo u ngrita nga kafja e tij, paguar nga paratë që i dha ai për këtë qëllim, pacientit Gjonçe.
Biseduam gjatë për djemtë e tij të suksesshëm dhe që njeri prej tyre, edhe ai kardiolog në Spitalin “Nen Tereza” Tiranë, tanimë ka barrën të përballojë edhe porositë e rekomandimet e tij të shumta, ndërsa më i vogli, jurist i suksesshëm dhe me disa mastera shkencor pas universitare, punon në profesionin e tij, në Amerikën e largët.
-Vijnë pacientë të shumtë vlonjatë të vizitohen, sipas traditës dhe “namit” këtu te unë, vazhdon të më shpjegoj Dr. Kristaqi, po shkenca dhe teknika kanë evoluar dhe specialistët e mirëfilltë, me aparaturat e posaçme, janë përqendruar sipas fjalës së fundit të shkencës mjekësore të përparuar, në Kryeqytet, në klinikat dhe spitalet shtetërore dhe private, ndaj unë nëpërmjet djalit tim, ndërhyjë për t’i dërguar pacientët e mi të posaçëm edhe atje.
Çka dëgjova momentalisht nga dr. Kristaq Pavli, më solli në kujtesë një tjetër ngjarje, gati 30 vjet përpara:
Isha në Tiranë për një vizitë me një mbesën time te kardiologu, i famshëm për kohën, dr. Spiro Qirko, edhe ky me origjinë nga Narta e Vlorës. Kur po niste të vizitohej mbesa ime, dëgjohet një zhurmë e pazakontë te porta, hapja e saj e vrullshme dhe një ndërhyrje e shpejtë dhe e zhurmshme. Ishte një pacient që vinte nga Vlora dhe kërkonte të vizitohej urgjent, se ndryshe nuk arrinte dot orarin e trenit për t’u kthyer në Vlorë.
Dr. Qirko i qetë dhe i kujdesshëm, pasi na merr leje, nis e komunikon me pacientin e paduruar:
-Vjen nga Vlora për t’u vizituar te kardiologu në Tiranë? Po si nuk të vjen rëndë dhe kapërcen e fyen kardiologun vlonjat?
-Po kam hall koke, o vëlla, jam duke vdekur dhe vijë te doktori i shquar, më i miri i kohës, Spiro Qirko! Fundja dhe ai vlonjat është!
-Ta them unë, me kompetencë, unë pikërisht Spiro Qirkoja “i shquar” siç thua ti: Doktori Kardiolog më i mirë dhe më i shquar i kohës është bash Kristaq Pavli. Ai kardiolog, që duhet të ishte këtu me mua, po që tani e keni ju në Vlorë. Ai, që ma ka kaluar mua e më ka lënë pas, qysh kur ishim bashkë student!
Mua, mu shtua respekti, kur dëgjova modestinë dhe altruizmin e skajshëm të Dr. Spiro Qirkos, por nuk mund ta harroj kurrë këtë konsideratë për shokun dhe kolegun e tij, Dr.Kristaq Pavlin, këtë mjek të aftë qysh në rini, tani “Nderi i Qytetit të Vlorës”. Me të drejtë kjo ndjesi e hershme kishte ngelur te unë e pashlyer nga vitet dhe është shumëfishuar me arritjet e tij në karrierë, duke u mbartur e akseleruar në trashëgimëni vlerash pambarim, mandej deri te djemtë e tij të denjë.
Në portën e Klinikës së Kardiologjisë “Pavli,” po trokisnin. Hapja e derës shfaqi para meje një radhë të madhe pacientësh. Prisnin me padurim: kompetencën mjeshtërore të mjekut të shquar e me shumë përvojë, fjalën e tij të ëmbël edhe ajo shëruese, ose rekomandimin e tij jetëdhënës për më tutje...
Kaq. Më shumë do isha pengesë. Ishte saktësisht koha për t’u larguar...
Comments