Teuta Sadiku: Krijimtaria e poetes Nurie Maliqi Baduni

Krijimtaria e poetes Nurie Maliqi Baduni është një manifestim i fuqishëm i ndjenjave dhe identitetit, e cila shpreh guximin dhe bukurinë përmes poezisë.

Një nga poezitë e saj më të njohura, "O moj vajzë e Çamërisë", e ilustron qartë këtë . Nëpërmjet përdorimit të figurave artistike, metaforave dhe simboleve, Baduni ndërton  skena të gjalla, ndan me lexuesin një ndjeshmëri të thellë, duke e vendosur në një kontekst emocional dhe kombëtar.

 Figurativiteti dhe Metaforat

Në këtë poezi, metaforikisht, vajza e Çamërisë është simbol i bukurisë dhe lirisë, por gjithashtu e ngarkuar me historinë e dhimbjes dhe identitetit të popullit çam. "Moj vajza konispolate", ku "Konispoli" shërben si një referencë gjeografike, e lidh vajzën me atdheun e saj, teksa thekson lidhjen e ngushtë mes identitetit dhe vendit.

Figura "thëllëzë e bukur" është një tjetër metaforë, që sugjeron një bukuri që është e natyrshme dhe delikate. Ajo nënkupton gjithashtu një lidhshmëri me natyrën, një harmoni e plotë

Simbolet dhe Fuqia e Tyre

Simbolika në  poezinë, "O moj vajzë e çamërisë" është gjithashtu thelbësore. Në poezinë  "O moj vajzë e çamërisë", bregu Jonit bëhet një simbol i kufijve të dashurisë dhe të natyrës, ku vallëzimi i tallazeve përfaqëson një thirrje për bashkim dhe përjetim. Po ashtu, figura e

 "syrin si shqiponjë hedh"

na sjell në mendje simbolet kombëtare shqiptare, duke lidhur bukurinë e vajzës me krenarinë kombëtare.

Poezia e Nurie  Badunit është një forcë shpirtërore, që ofron një hapësirë reflektimi për lexuesin. Ajo e fton atë të mendojë mbi identitetin, traditat dhe realitetin e jetës.  Kjo është evidente në vargjet e saj fluide dhe muzikore, që ngjallin emocione dhe ndjenja të thella te lexuesi.

Poetja  Nurie Maliqi Baduni krijon përmes poezisë një hapësirë ku bukuria, fizike ,shpirtërore, identiteti dhe dashuria bashkëjetojnë.

"O moj vajzë e çamërisë" është një shembull perfekt se si poetja arrin të përcjellë jo vetëm estetiken, por edhe thellësinë emocionale dhe kulturore të jetës së saj dhe të popullit që e rrethon. Në këtë poezi, ajo afirmon forcën e vajzës çame dhe bukurinë e natyrës, duke nënvizuar rëndësinë e ruajtjes së identitetit dhe trashëgimisë kulturore në një botë në ndryshim.

Pak nga bukuritë e trojeve tona të mohuara…

O MOJ VAJZË E ÇAMËRISË

Moj vajza konispolate,

Si thëllëzë e bukur del,

Larë me dritë ato faqe,

Si dita kur syrin çel.

Trupi yt i shtrirë Nartës,

Derdhur në të kuq muzgu,

Valë valë format e hartës,

Në puhizë e vesë jugu.

Do vi të të tund tallazet,

Për vete do të rrëmbej,

Se të mëdha i ke nazet.

Bregut Jonit do të bredh.

O moj vajzë e çamërisë,

Nēpër kopshte vulën vë.

Bardhë e kuq fytyra jote.

Nëpër fusha gjurmë lë.

O moj vajzë e çamërisë,

Syrin si shqiponjë hedh,

Bukuri bën mendja jote,

Buza jote gazin mbjell.

Do vi të të tund tallazet,

Për vete do të rrëmbej,

Se të mëdha i ke nazet.

Bregut Jonit do të bredh.

N. Baduni 10.11. 2022