TEJPËRTEJ VETES

Nga Greta Kadare Teta

Asnjeri nuk e vëren Ngadalë po vdes

Ajo

E mbështjell errësirën Mes duarve shtrënguar E shtrydh, të pikojë pika heshtjeje

Tanimë anoreksinë e ndjenjës E shëron pika heshtje

Ja ashtu i hedh buzëve T' ua ndez gëzimin e fjalëve Që më nuk i flasin

I është ngushtuar shpirti Sa po i merr frymën

Ajo po fiket, askush nuk e sheh Gënjen drita e syve që s'di t'i fiket

Edhe tani që bota e qiellit Tejpërtej i ka depërtuar veten.

コメント