Dy poezi:
Njohja e dashurisë
E kuptoj Harpën
në një risi të pavarur me shije muzike
se perimetri në të majtë është mashkullor
dhe në të djathtën hapësira femërore,
dhe kompromisi
është i drejtë para mesit,
ku gjendet vetvetja dhe pjesa e shpirtit,
dhe e mprehta e telit,
është në të vërtetë bashkimi i vetvetes
në njohjen e dashurisë:
ku produkti na bën të unifikuar
pas muzikës.
Stigma e dashurisë
Çorap i tjerrur,
i bërë me porosi
kopshti është i ndaluar
brenda një togfjalëshi të qëndisur bukur
me një gjemb të guximshëm në sy,
mollën e kafshuam të dy…
E një bletë në një trëndafil,
zbarkon një harkëtar të shukatur
me një përkufizim të ri të një fjale
i panjohur asnjëherë më parë:
Kujdes!
…ajo është çorape.
Poezi godiste, sidomos e para. Bashkë me të ciklit për shën Valentinin janë si një buqetë e këndshme lulesh, që ermojnë dashuri. T'i këndosh dashurisë, t'i humanizosh njerëzit me dashuri është një mision drite. Urime, urime Fatmir Terziu!