Silfida

Silfida

Nga Fatmir Terziu

Vinte dallga e parë e agut të mëngjesit. Jod

tretej në platmen e zbuluar nga rrezet e diellit mbi Lëkurës

dihamës në Qafë Gjashtë - jo komod

shkumëzohej balli si barku i furrës,

deri poshtë

ngjyhej floku im me të turmës,

thinjosh,

syri im tej verandës,

mbi det në të bardhë,

pikturonte bukurinë e Sarandës.

Sakaq një vajzë,

me hijen e lënë pas në Finiq,

hyri sikurse hyn vetëm një zanë,

të pikturohej mes bardhësisë lakuriq.

Remba sytë mbi shijen e kripur mbi rërë

vetëm kaq,

mbi dallgë u zbraz një qiell i tërë,

si qumësht i bardhë.

Retë mbanin veten të mbërthyer me karficë

tutje vetëm fati e shihte se ç'ndodhte në Butrint

Dea, në gjirin e saj pinte cicë,

Pulëbardhat hynin e dilnin e sillnin dritë.

Syri si sy…Të dy sytë ngrinin aty.

Shijonin këtë mrekulli që e sillte drita

dhe thoja në Sarandë edhe sytë bëjnë magji

që të shfaqet në ato anë Silfida.

*********

Shënim sqarues: Silfid është një shpirt ajri, një qenie imagjinare që banon në ajër dhe është e vdekshme, por pa shpirt dhe që rrjedh nga veprat e shekullit të 16-të të Paracelsus, i cili i përshkruan si qenie (të padukshme) të ajrit, elementët e tij të ajrit.