Këto domate që shikoni janë prodhuar në Londër. Janë prodhuar nga shqiptarë që kanë marë në përdorim kopshte që jepen me ligjin përkatës nga bashkitë. Dhe ndërsa janë domate që na kujtojnë farën e dikurshme, të cilat zor se i gjen dhe në vendlindje, sot ka rëndësi mbajtja gjallë e farave të tyre. Një nga prodhuesit e tyre në Londër, jep shpjegimet përkatëse:
Nëse jeni një nga kopshtarët që vendosin mënjanë farat për sezonin e ardhshëm nga prodhimi i tyre, jeni të vetëdijshëm për të paktën një nga problemet - sa kohë dhe si mund t'i ruajmë ato. Kjo vlen më së shumti për ato në të cilat nuk këshillohet të mbillen vitin e ardhshëm, por është mirë të presim me përdorimin e tyre. Deri këtu mirë, por duhet t'i mbajmë në një vend të ndryshëm nga ato të përgatitura për mbjellje këtë vit për të mos i ngatërruar. Por ndonjëherë mbishkrimet në to humbasin dhe për disa thjesht harrojmë se ku i kemi lënë: një mendje - është për dimër apo verë, thonë të moshuarit. Dhe ndodh që pas vitesh të hasim fara që duket se nuk kanë më asnjë mundësi për të mbirë.
Megjithatë, ja një mënyrë e provuar për të bërë që edhe farat shumë të vjetra të specave të “ringjallen” pas vitesh ruajtje. Në një tenxhere hedhim ujin e rubinetit pothuajse deri në majë, vendosim kapakun dhe e vendosim në sobë, duke pritur që lëngu të ngrohet deri në 90 gradë Celsius. Ky moment quhet "çelës i bardhë" - flluskat e ajrit fillojnë të shfaqen në sipërfaqen e ujit, por ai ende nuk ka filluar të vlojë. Më pas vjen faza më e vështirë: tenxherja duhet të hiqet sa më shpejt nga zjarri pa hequr kapakun dhe të ftohet shpejt me një rrjedhë uji të rrjedhshëm, të cilin duhet të kemi kujdes që të mos bjerë në tenxhere.
Pra, ne kemi marrë tashmë një lëng mrekullie. Mund të ruhet për një kohë të gjatë. Është mirë që ta derdhni në një shishe plastike deri në majë, në mënyrë që të mos mbetet ajër. Farat e vjetra zhyten në këtë ujë, palosen në një peshqir, lihen në një vend të ngrohtë dhe presim që të na kënaqin me filiza.
Comments