Albert Pike ishte një autor amerikan, poet, orator, redaktor, avokat dhe jurist i cili shërbeu si drejtor i asociuar i Gjykatës Supreme të Arkansasit në mërgim nga 1864 deri në 1865.
Albert Pike shkruan „I jam bashkangjitur Punës mbi Besimin dhe Adhurimin e Arianëve, kapitulli mbi Përbërjet Zendike të përfshira në koleksionin e njohur si "Zend-Avesta", emri më i saktë i fundit për të cilin është "Avesta-Zend". Ekzaminimi i vogël që bëra atëherë për këto mishërime më të lashta të mendimit arian, më interesoi aq shumë sa të më bindte për një më të kujdesshëm dhe më të zgjeruar; dhe ka rezultuar në këtë përpjekje pjesërisht për të zbuluar kuptimin e tyre.
Do të jetë një libër kryesisht me hamendësime dhe sugjerime. Unë bëj asnjë pretendim për ndonjë njohuri kritike të gjuhës Zend ose Bakteriane dhe kanë në pjesën më të madhe, si ndihmë për interpretim, vetëm tekstin anglez, të siguruar nga Bleeck (nga Spiegel) dhe nga Dr. Haug, me shënimet që shoqërojnë përkthimet e tyre. Prandaj unë e di, natyrisht, se kjo punë nuk mund të ketë ndonjë vlerë të madhe; dhe mund të shpresojë vetëm se mund të gjendet se kontribuon diçka drejt interpretimit të saktë të këtyre monumenteve të vjetër dhe të gjymtuar të racës ariane. Unë guxoj që supozimet e mia shpesh do të gjenden të tepruara, por nuk do të kërkoj falje për këtë, ku hamendësimet janë aq shpesh zë i detyruar: e për interpretim.“
Albert Pike deklaron:
„Gjuha helene ka pasur vetëm një pasardhës, greqishten e re, moderne. Shqipja, e folur në Ilirinw e lashtë dhe Epir, ofron një problem që askush nuk është në gjendje ta zgjidhë. Pavarësisht nëse është keltike, ose ilire e vjetër, ose një idiomë e pavarur e folur para çdo migrimi arian, ose tatarik apo trak, ose kryesisht indo-gjermanik apo arian, filologët nuk mund të pajtohen. Profesor Pott mendon se shqiptarët janë ilirë dhe se këto përgjigjen më së miri, në emër të Pellazgos. Ai thotë se llirianët nuk ishin gotikë as sklavonë, finlandezë as turq, as asgjë, në fakt, por autoktonë.
Trakët ose llirët, dikur të përhapur në Dnieper, Hellespont dhe në Azinë e Vogël, në të cilat vende u ndoqën dhe u zëvendësuan pjesërisht, nga formimi pellazgjik, ose antistorik i helenikëve.
Frigjianët, Mreonët ose Lidianët Iranikë, Kapadokianët Perëndimorë, si dhe Thrakët, janë të afërmit në radhë të parë me Arianët, Persët dhe Baktrianët. Gjuhët e epirotëve dhe maqedonasve i përkasin kësaj familje, e cila tani përfaqësohet në ato vende nga skipetarianja, gjuha e shqiptarëve, ose arnautëve.“ (Faqe 79 dhe 86).
Kommentare