Qiellit i përkasim
Ca lotë të kripura ia mora dallgëve të detit,
Atëhere kur stuhia fort më rrahu, më shkundi,
Erërat kobndjellse lundruan të shfrynin,
Shpirti buzëqeshjen humbi...
Sekretin tim ato dallgë e morën, ma shkulën
Pastaj shpërthyen si melodi fatndjellëse,
Kuptova edhe drurët e pemëve atë e dinin...
U struka e dashuruar me vetminë time,
E frikshme, e tmerrshme!
Por nuk ishte vetëm zëri i erërave,
që hijen e vdekjes prej buzëve të saj thërriste.
Ajri u ndot nga zërat e ligështuar
Qielli tashmë atij i përkiste...
****
Brengë
Nxito!
Koha dhe lumi gërryejnë!
Brengë e kam...,
cila prej tyre
ështe ekzistencë
mëkatin ta lajë a ta shlyejë?!
Të gjithë mëkatarë jemi!
***
Për besë
Menduar e me shikim të ngadaltë,
vendosa aty brengat ti lë...
Me sy shpues e të ëmbël mjaltë,
besova dhe thashë këtë:
Shi i pistë që marrëzinë ke,
botë ku njëri-tjetrit i nxjerrim sytë!
E ardhmja,
mos vallë është një iluzion,
ku lundrojmë përditë?!
Thirra e bëra be:
O diell,
puthi sytë e Tij me dritë,
shihe atë,
të ardhme për ne...🙏!
***
Valixhja ime
Valixhja ime që kurrë nuk zbrazet...
Sa e rënde po me duket sot!
Mbi supet e mia, në ritual tim falet,
Drejt fatit shkojmë dhe s'ndalemi dot!
Udhëtimi im,
tik-taku që brenda saj reh,
Dëshmon
si një kopshtar që lulen e rrit;
Ëndrrat dhe brengat gatuar atje,
përditë...
Gj. Sh.
Janar 2025
Comments