“Shkëndija prej një zjarri të shuar”

Të dashur miqtë e mi!

Nga libri im “Shkëndija prej një zjarri të shuar”, monografi kushtuar ish partizanit të Brigadës I Sulmuese, shkrimtarit Andon Kote, (ndarë nga jeta në SHBA, ku banonte) po jap vetëm një poezi të tij kushtuar Gjeneralit Arif Hasko, në atë kohë nënkryetar i Komitetit Kombëtar të Organizatës së Veteranëve të LANÇ të Popullit Shqiptar. (Këtij shkrimtari i kam pas redaktuar e botuar plot 20 vëllime me poezi dhe me skica, reportazhe e tregime)

Lexim të këndshëm, miqtë e mi!

Siç ishit, ashtu keni mbetur, komisar!

Siç ishit, ashtu dhe keni mbetur,

O shoku ynë i dashur, komisar!

Juve trimëria ju lexohej në sy,

Zemër e shpirt, vetëm qelibar.

Malli shumë na djeg e na zhurit,

Për Ju, o Arif Hasko, o vëlla!

Se shkuan mote që s’jemi parë,

Mote me derte e halle të mëdha!

Tetëdhjetë e pesë vite kanë shkuar,

Por Ju mbetët ashtu, përherë i ri,

Sepse trupi, o vëlla, t’është gatuar,

Nga balta jonë e markës Shqipëri.

S’të thyen acare, s’të thyen furtuna,

Nga Tërbaçi sa virtyte kishe marrë!

Ku ishte nevoja, atje ku ishte puna,

Aty gjendeshit ju, i dashur komisar!

Si dikur në luftë, kokën lart edhe sot,

Kur jeni në krye të shokëve veteranë.

Kështu ju pafsha, vëlla, mot për mot,

Gradën Gjeneral – por idealin partizan.

Ju kujtoj që nga vitet kur tok luftonim,

Ju shikoj dhe sot, kur vrulli s’iu ndalet.

Ju dëgjoj tek na drejtoheni me zë të lartë:

Ne lavdisë së Luftës t’ia mbrojmë idealet.

(Shkruar në Amerikë në pranverën e vitit 1998)