Zogj refleksi
*
Dëshiroj ta njoh, më shumë ta këqyr
se sa ta shëtis Parisin ...
Ne, njihemi pak, fare pak,
shpesh e me shpesh
pëshpërima dashurish vetes shëtisim.
Asnjëherë s’udhëtoj vetëm
edhe nëse njeri tjetër
s’më frymon përkrah,
Era më tund përqark fëshfërima
pendulin e saj të ndjeshëm,
plot cijatje, letra të shkruara -
vena për gjithçka.
Miqësisht Parisin dëshiroj,
nuk mund të zgjohem askund pafundësisht,
për në Shan's Elize pak, i gjithi vonohem
s'mënoj
në flatrat e Dashurisë.
A mund t'i shëtit kryq e tërthor
sheshet, parqet, katedralet, muzetë...
A mund t'i këqyr të gjitha pamjet
me aroma, topagjyle, zogj e refleks ?
Mbi krye përjetësisht me një kryq
afër e tej çdo sfinksi
Parisin përpiqem ta njoh ...
por më shpesh
ne ende tek njeri - tjetri shëtisim...
*
Zenith Kujtese
Një Jetë duke ecur,
ende s’kam mbërrit’ në Athinë,
patjetër do të mbërri në zenithin
“Rruga më e pasosur, “ -
Asgjë s’do të mbaj mend puhizë dhe vlim
nëse nuk shkoj një ditë
në Akropol...
Në Kostandinopojë e lashë gjurmën e parë,
Aty hutoj i gjithi...
pastaj gjurmova, gjurmoj Stamboll,
Aty mund të mekem pipëtharë
po shëtita veç për argjend
për ndoj’ mesdhetare
kanto belhollë...
Në dy-tri pëllëmbë vend, shëtitjeve fllade
mund të cfilitem nga skicat
por kurrë i mërzitur nga Shën Sofija
nga shkëlqimet rrenacake mbarëkeq -
XhamiKishë në të gjitha pamjet
kurrë lodhur nga Akropoli
vlim vese mes të gjallëve
Jetë edhe në Kujtesë...
Comments