Ne jemi shokë!
Për dy të dashuruar,
sa fjalë e hidhur!
Fjalë që duart, shpirtrat,
me pranga na i ka lidhur!
Shokë!
Ne jemi shokë!
Por shokë të dashuruar!
Pse qielli ende s'ka rënë?!
Pse toka s'është rrënuar?!
Shokë!
Oh, shokë!
Kjo fjalë qëndron mes nesh,
si mur i akullt,
si mur i ftohtë!
Shokë!
Dhe dashuria mes nesh,
endet si e marrë!
Sa na ka munduar kjo lojë!
Sa na ka lodhur kjo barrë.
Shokë!
Kjo fjalë,
na e ka dënuar përjetësisht dashurinë,
që tërë jetën,
ta mbajmë atë mbi supe,
mbi shpinë!
Shkëputur nga libri i Razije Hoxha "Martesa e një gruaje"
Qyteti im
Shpesh,më keni parë,
të kuvendoj me zanat,
në malin e Vashës!
Të lahem,
me sirenat,
në Shkumbin!
Të ngre fole me dallandyshet,
oborr,më oborr!
Me pëllumbat mbi kala,
të pres vizitorë!
Qyteti im,.
me zemër të madhe!
Si një shqerrë,
vij e të strukem në gji!
Ti mban, aroma nënë!
Ti mban, aroma Shqipëri!
Comments