PËRSHKRIMI I PLOTË I PRODUKTIT

PËRSHKRIMI I PLOTË I PRODUKTIT

Fatmir Terziu

Njeriu për të cilin do të flas nuk është nga ata që kërkojnë faqe të lavdishme në rrjetet sociale. Nuk ngjan me kuajt dhe kalorësit e Mesjetës, që ende jetojnë për hir të ëndrrës së të përpjetës. Pra, nuk është kalorës, apo klerik, as peshkop, as "i madh", aq më pak borgjez, tregtar, pronar tokash, apo njeri i karrikuar nga mijëra bestytni që të quhet i madh. Ai është Njeri. Është Njeri i gjallë, por me shumë pak fjalë. Edhe ato pak fjalë i ka të rallë, i ka për veten, për miqtë, për familjen e tij të mirëfilltë. Ai dallohet për shumë gjëra, por ato tashmë unë i kam publike dhe ai nuk dëshiron që ti përsërisë, dhe as që ti shpie akoma më tutje. Ai mbetet thjesht Njeri!

Ai është një njeri i shqetësuar nga shiu, ujku dhe vera, nga gjoksi i dekoratave dhe xhevahireve, nga embrioni dhe zjarri, nga sëpata, dhe nga mijëra gjëra të tjera, që kanë hyrë tek njeriu ndryshe, në udhët e të sotmit. Shpëtimi, të gjitha gjërat për të cilat na thuhet vetëm rastësisht, ose pretendimeve, përthyer përmes prizmit deformues të institucioneve politike, hierarkive shoqërore, rregullave ligjore, apo parashkrimeve të ligjit nuk janë pjesë e tij, as e mendimit të tij të mirë. Prandaj, këtu nuk do të gjeni një ekspozitë ekonomike, as një skemë të zhvillimit të prodhimit, apo ndonjë gjë për luftën e klasave, që zhvillohej dje, as për ëndrrat e lëna në mes…, por vetëm njeriun e vërtetë, atë të vërtetin e jetës së përditshme. ...

A e kam përshkruar mirë qëllimin tim? Tani më duhet ta arrij. Dhe padyshim që është arritur. Historiani i njohur francez mesjetar Robert Fossier ka një qasje të pazakontë dhe për këtë arsye edhe më intriguese ndaj mentaliteteve dhe ngastrave të ngjashme në kokën njerëzore. Në faqet e veprës së tij lexuesi do të takojë "njeriun e zakonshëm", ata nëntë në dhjetë burra e gra për të cilët askush nuk flet kurrë, sepse ata vetë nuk flasin, por hidhërimet dhe gëzimet e të cilëve ngjajnë fort me tonat. Sepse njeriu është thjesht një gjitar me dy këmbë, një "kafshë njerëzore" pavarësisht se në cilën fazë të aventurës njerëzore ndodh që të jetojë.

Prof Robert Fossier i lindur më 4 shtator 1927. Historian dhe specialist francez i Mesjetës së Evropës Perëndimore. I diplomuar për histori. filloi karrierën e tij si konservator në bibliotekën historike të Parisit (1949-1953). Ai dha mësim në Liceun Fontainebleau (1953-1955) dhe më pas në Liceun Carnot në Paris (1955-1957). Në vitin 1957 u bë asistent në Sorbonë dhe nga viti 1961 leksione në Universitetin e Nancy. Dhjetë vjet më vonë, ai ishte profesor në Universitetin e Parisit I Pantheon Sorbonne, ku ishte profesor nderi nga viti 1993. Në vitin 1971 u nderua me Medaljen e Argjendtë të Qendrës Kombëtare Franceze për Kërkime Shkencore (CNRS). E pra për tërë këtë vetëm fjalët mjaftojnë, vetëm puna kërkon të shpallet. Pra, kështu mbetet Njeriu, ai i vërteti, ai i pavdekshmi, ai i përjetshmi. Të tjerët, pra turmat e pkësuar të socialit, të rrjeteve sociale, të shtresimeve lokale, shoqërore, hajnat do të thuhej ndryshe, e gjejnë një qoshe të bekohet edhe në shishe.

Pra, Gëzuar për njeriun e mirë, të lirë, të papëlqyer e të pandyer, të dalë thjesht në dritë nga një errësirë. Ky është Njeriu, që ecën i qetë, pa ngut, ky është Njeriu që bëhet vetëm produkt. E në këtë mes mjafton një fjalë, e një fjalë e mbajtur, një respekt, pos të cilit edhe „Fjalori frazeologjik frëngjisht-shqip“ (2021) me 1545 faqe, e që peshon disa kilogramë, mbetet një peshë e vogël në prurjen nga Tiranë në Londër. E këtë vepër të madhe, të Profesor Dr. Eshref Ymerit dhe Sefulla Katas, tashmë e kam në duart e mia e në Bibliotekën time të pasur në Londër, falë këtij Njeriu, këtij Njeriu fjalëpak, e shumë të dashur për të gjithë. Ai ka në këtë mes vetëm një emër të madh e të ndritur që ia kanë dhënë prindërit e tij që e kanë rritur. Ai është dhe mbetet tek gjithë ky produkt, thjesht themeli, Ai është i pagjendshmi në mesin tonë, ai është intelektuali Aqif Neli.

Njeriu për të cilin ju fola nuk është në fjalët e këtij produkti. Ai vërtet nuk është vetëm me një emër. Ai bën thelbin e emrit, që tashmë gjithkush e ndjen, gjithkush e di, gjithkush e ndjek, gjithkush kërkon ta imitojë. Është ky Njeri, që është mes nesh, e që na rrëfen se si vërtetë Njeriu duhet të jetojë. Pra, nëse Prof Robert Fossier shkroi një libër, dhe që lexohet si një dimër për njeriun e munguar, sot me këtë produkt rikujtojmë Njeriun e lirë, Njeriun e mirë. Atë që krijon, shkruan, punon dhe ndërton të ardhmen e sigurtë për veten dhe brezat që do ta pasojnë. Gjithnjë duhet një rrugë e projektuar mirë. Gjithnjë ka një rrugë të tillë…

Ka një rrugë që të çon në atë që është përkushtimi, dhe përmes përkushtimit, në përsosmërinë e njeriut, Fjala e dhënë: Premtimi. Kjo është një rrugë, ekzistencën e së cilës e njohin të gjitha peligitë e mëdha në botë dhe librat kryesorë të karakterit, të cilët u përshkruan në të njëjtën mënyrë nga secili prej tyre. Kur studion mesazhin e Kishës së hershme Katolike, e gjen të ndarë në tri pjesë: 1) Rruga e Pastrimit; 2) Mënyra e ndriçimit; dhe 3) Mënyra e bashkimit me Zotin. E kanë edhe muslimanët, në cifizëm - mësimi mistik i islamizmit - ku njihet me emrin: Rruga, e Vërteta dhe Jeta. Ndërsa shkoni në lindjen e largët, do ta gjeni këtë shteg të ndarë në shumë seksione, të cilat mund të përparohen në një lexim më të mprehtë, në peligjinë e madhe të Budizmit. Kjo rrugë ndiqet në të njëjtën mënyrë në hinduizëm, sepse në këto dy shkrime të mëdha, në të cilat studimi i psikologjisë njerëzore është një fushë kaq e madhe, gjenden nënndarje të përcaktuara edhe më mirë.

Kjo është Rruga, pas kalimit nëpër të cilën njeriu hap pas hapi mund të përmbushë urdhërimin e Krishtit: “Ji i përsosur, siç është i përsosur Ati juaj”. Kjo është rruga për të cilën Mësuesi i Madh thotë: "Ngushtica është porta dhe e ngushtë është rruga që të çon në jetë dhe pak janë ata që e gjejnë!" E di që sa më shumë harroj krijimin e Rrugës, aq më shumë i shoh këto tymnaja dhe tymnaja kaq të bukur, që janë kaq misterioze për ne dhe që do të thotë: rruga dhe rruga rrjedhin, që të çojnë në jetën qiellore, por gjembat janë rruga që të çon në shpëtimin e përjetshëm. Por ky është një interpretim jo-fetar i rendit okult. Ai që i bëri dishepujt e tij Shpëtimtarin e botës nuk mund të thoshte kurrë se vetëm disa do të shpëtoheshin dhe shumë do të humbnin. Kur flasim për Rrugën, nuk futemi në këto gracka të gjuhës ekzotike, në të cilën flasim për parajsën dhe ferrin. Jeta në të cilën kjo rrugë e çon pelegrinin nuk është jeta e lumturisë jetëshkurtër në qiell, por jeta për të cilën ai flet në Ungjillin e katërt: "Unë e di se rrjeta e Perëndisë është jeta e përjetshme". Kjo jetë nuk do të zgjasë përgjithmonë, por kërkon një ndryshim në sjelljen njerëzore.

Një nga faktet e rëndësishme që qëndron në origjinën e mundësisë së çdo gjëje dhe të përsosjes në Udhë është Njeriu që mban fjalën, Njeriu që i bën vetëm të mira njeriut. Ai që i lë shembullin, vlerën dhe veprën dhe ai që mbetet modeli për të Tjerët. E kemi thënë me mijëra herë këtë edhe më herët. Ky është produkti për të cilin ju nisa që të ju flasë. Ju tashmë e mirëkuptoni vetë.