Puntorie Muça Ziba: COPËZA FËMIJËRIE

Në dhomën shtruar me qilim të punuar në vegjë

me fije të trasha leshi,

e bluaja fëmijërinë.

Përpjekja ishte e çdoditshme,

por nuk e dija me kë e kisha inatin.

S’e pëlqeja fytyrën time të riprodhuar në letër

prandaj i grisa të gjitha fotografitë bardhë e zi

dhe asnjë kujtim nuk i lashë babait.

Ai rrinte me aparat në dorë

çdo shtator kur bëhej ndonjë dasmë

shkrepte ndonjë fotografi të re,

sapo shikoja figurën time

e bëja copë-copë

dhe përsëri nuk e dija me kë e kisha inatin.

Më kujtohet si sot,

kur qëndroja në dritaren e dhomës së madhe,

ah, pasi i grisja kujtimet bardhë e zi

bluaja me dhëmbë  malin karshi

me fshesë mblidhja copëzat

dhe nuk e dija me kë e kisha inatin..