Njerëzit nuk duan të jetojnë
ashtu siç jetuan deri më sot.
Ata, nga inati shkulin kokërdhokët nga zgavra
i hedhin tutje
pas nate i kërkojnë me pëllëmbë.
Ah, i gjejnë në prehër,
i kapin me majën e gishtave
i shpërlajnë në dallgë oqeanesh
i rifusin në gropën e syrit.
Njerëzve ju bëhet xham shikimi
dhe nuk jetojnë ashtu siç jetuan
ata nuk duan të vdesin,
duan të rrojnë sa rron zoti
dhe menduan t’i lajnë duart nga zoti
dhe ta rrëmbejnë fuqinë e të pushtetshmit.
Poetes që i doli nami i bardhë si nëna e metaforave
një ditë u trullos,
u bë thashethemexhie.
Ajo bërtiti:
ata të gjithë; qofshin gjerman, hebrenj, egjiptian
rus, anglez të bardhë apo të zi,
në jetofshin në tokë të zhvedhur, në tokë të bardhë, në tokë të kulluar,
ëndrra ndezur jetojnë
ah, përmbushin zotimin njëzëri
meqë nuk duan të vdesin
prandaj kërkojnë të bëhen zot
e zoti të bëhet njeri.
Comments