Mos u trishto;
s' jam i vetmi burrë,
humbas e tretem edhe unë mes vargjesh.
Poetët janë stuhi e bujë,
dashuri e ujvarë pragjesh.
Mos u trishto;
më gjen në çdo stinë,
përzjej barin me vesë e yllëzime.
Fshehurazi teje thurr ndonjë trill,
poetët dashurojnë edhe me trillime...
Mos u trishto;
në ik larg teje,
s’jam i vetmi që jap fjalën e kthimit.
Kur shkrepëtin hyj mes dy reve,
jam gjethe që s'kalbem sado i gjatë dimri.
Mos u trishto;
ka rrugë prej ajri,
rrugë prej uji, me akull e borë.
Por unë, (s’kam frikë!), i grah e një kali,
mjafton të mbrrij edhe natën vonë.
Mos u trishto;
udhëve që kam grahur,
dashurinë s'ma ftohu erë e acar.
Më shumë, se cilëndo, ty të kam dashur,
prandaj të prek, mos mbetesh imazh.
2012
Comments