top of page

Panajot Boli: VJEN NJË KOHË


URIMIN TA THEM, NË DRITËN E HËNËS

 

 

Manushaqen me të brishtë mblidhja përditë

Sot u bënë njezet  e shtatë

Diellit iu luta të më fal shirita flori të verdhë

Të lidh buqetën aromëmjaltë

 

Buzët i ngjyeva me ngjyrën flak të dashurisë

Të ndez si eshkë puthjen afsh

Hënën e ftova të vijë edhe ajo si deshmitare

Ti,si ylli mbremjes,mirëadhsh.

 

Urimin dua ta them në dritën e hënës sime

Rreth nesh yjet të hedhin valle

Të ylberizohen shpirtat tanë,si vesa në agim

 Zemrat,si shkendija në sterralle

 

Të na rrembej pas hëna me krahët e argjendta

Ca çaste, një  mrekulli që s’rresht

Në harkun gjigant të lindjes e të përendimit

Oh,jeta, një ëndërr e bukur është.

 

Pranverës në vesh i peshperis e marsit magjidhënës

Urimin,zemër,po ta them,në dritën e argjend të hënës

 

VJEN NJË KOHË

 

Me një plug në krah terë jetën

Hapa brazda në tokën e ashpër

E fara lulnajash mbolla në to

 

..dhe endërroja

 

Më dehte avulli i vlagës së tokës

E plugun e terhiqja më fort..më fort

Që sythet e farës të putheshin me diellin

 

...dhe lumturohesha

 

 Një mbremje lashë plugun e rëndë

 I lodhur si kau i plakur në arën e lëruar

 E kokën mbeshteta te jasteku i malit tim

 

...dhe meditoj

 

LENDINA E FEMINISË

 

Si vajzë e dashuruar

Më priste lendina ime

Më shtroi odën me ngjyrat e vesës

Dhe me një shami të blertë

Më fshiu djersën në ballë

 

Me krahët e brishta gjelberoshe

Më përqafoi...

Dhe e etur

Më shtriu në shtratin e luleve.

 

Bari njomëzak

Nuk mbahej..

Më guduliste në gushë..

Lulet çamarroke

Luanin kukafshehti me sytë

 

Rrokullisem me të

Në rrepirën buzë saj

Me duar duke kërkuar

Topin me lecka,

Humbur dikur

 

Ajo prapë më terheq

Më kthen sytë nga qielli

Të shtrirë të dy

Të shohim hënën

 

E të numërojmë yjet

Si dikur..

Të presim të zbresë nga Ylli Polar

E Bukura e Dheut

 

MALI PËRBALLË SHTËPISË SIME

Mali përballë shtëpisë sime

Më kundron me ndrojtje

Syrin seç ma shkel padashur

Dhe buzëqesh

 

      Jelekun e tij  të bukur veshi

Që prilli ia pleksi një natë

      Duke kënduar në dritën e hënës,

Me lule sherbele

 

Prilli i ngacmon kaçurrelat jeshile

Dielli i pacipë gjinjtë i prek

Zogjtë, degët e pemëve i lemojnë

Si tela violine

 

Mali përballë shtëpisë sime

Më hipi si femijë në shpinë

Të shoh nga del kjo hënë e bukur

Dielli ku perëndon?

 

      Mali përballë shtëpisë sime

Më buzëqesh,oh buzëqesh

Me sytë e tu të vizatuar si yjet

Në lulet e sherbeles

39 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page