FLUTURA NË KRAHËT E MIA
Si me turp e naze më bëri ftesën për vallëzim
Bluzëbardhë si përherë, me të bukurën veshje
Si s’më pyete pse dridhesha, mos kisha ftohtë
Vetëm tinëz me shikoje, e ëmbël buzeqeshje.
Dora dridhej përmbi bel. Oh, ç’më tradhëtoi
U hutova, shikoja qiellin tënd plot shkëndijime
Vallëzimi më përkundi si në ëndërr lundrojacikë
E lutesha: Në krahët e mia mbetsh flutura ime.
Krahët e fluturës, një shtrëngim padashur, sëmbim
Si mornica lumturie renden elektronet e dashurisë
U çmend ritmi i muzikës, si fluger trupat tona
Një magji e vërtetë plot zjarr në valsin e lumturisë
S’TË VJEN KEQ MOJ HENA IME?
Moj çapkene lozonjare
Nga ku erdhe hëna ime?
Sonte lërmë të përqafoj
Të lundrojmë në ëndërrime.
Drita jote mëkatare
Ma deh shpirtin plot magji
Zgjat dorën, drithërohem
Prit, të lutem, se po vi.
Ti më qesh e dorën zgjat
Duke dredhur atë bel
Ah, m’u fshehe pas një reje
E nxjerr syrin e ma shkel.
Ç’pate moj që loz me mua
Hyjneshë hireplot?
Rend pas teje si i çmendur
Prit, të lutem, s’të kap dot.
Ah, u lodha , u raskapita
Ty për mua, s’të vjen keq?
Njome pakëz shpirtin tim
Kam një jetë që të ndjek
ÇEZMA E VJETËR
Njom buzët sot te uji i bekuar i çezmës së vjetër në fshat
Pikat e tij rreshqasin në gushë e më puthin njëmijë herë
Këndon ajo në lefytë e mua më mermerit ca fjalë malli
Dhe s’ngopet të më flladis shpirtin, të më shuaj të terë.
Ulem te guri i sheshtë ku ulnin bucelat ngadalë nuset e reja
Hedh krahëve nostalgjinë nga dhimbja e shurdhët lënduar
Më vjen si në mjegullë,ajo, sykaltra, princesha e endërruar
Dhe unë, me shpirtin qe dridhej,sa herë radhën i kam leshuar.
Çezmja ime e vjetër e heshtur në fshat me gurë të hirtë latuar
Malli i lodhur dhe lefyti i lemuar,o sa shumë myshqe leshuian
Kërkoj sapunin e bardhë në kamaren e heshtur të laj fytyrën
Ajo buzeqesh kur pi, gurgullon, këndon , por etjen s’ma shuan.
AH, KJO THËLLËZË!
-sipas motiveve popullore-
Kjo anë e Bistricës
Ka bilbila shumë
Ah, edhe një thëllëzë
Ç’më lë pa gjumë.
Vajta iu luta lumit
Të më tregojë folenë
Natën t’i zë pusinë
Natën-o me hënë
Presim, oh, sa presim
Unë me lumin zgjuar
Nën një hënë magjike
Bashkë të përmalluar
Presim, po ku është?
Vallë na ka kuptuar?
Unë me lumin bashkë
Të dy të dashuruar.
Ja, ikim pak më lart
Këtu në ngushticë
Ç’ma trembe thëllëzën
Moj e bukura Bistricë
Ah, ç’më ike larg
Vallë, more inat?
Ta dish princesha ime
Këtu të pres për natë.
SA MBYLL SYTË
Agimi i ditës më puth qepallat e syve poshtë pjergullës
Puhiza më përkedhel faqet si fëmijë me mall e ëmbëlsi
S’përmbahen zogjtë e dashuri bëjnë në dëgët e harlisura
Si princeshë fanitesh ti: Gjumash. të zuri gjumi përseri?
E dorën zgjat të provojë pak qumësht nga gota ime e panisur
Thjesht si kungim dashurie, e vë në buzë ngadalë, tërë yjet pi
Me naze mbi mua përkulet me buzët e etura ,e, ah, pëshpërit:
-Sa bukur zogjtë harlisen....Fle gjumashi im , nuk ke pak zili?
Comments