Fëmijët e kësaj shtrese në disa pjesë të vendit po shuajnë ëndrrat përfundimisht, ndërsa të tjerët kërkojnë forma të tjera të braktisin vendin.
Vizita e Sekretarit të Përgjithshëm të PD-së, Gazmend Bardhi dhe ish-deputetes së kësaj partie, Albana Vokshi, në disa familje në nevojë, të varfëra dhe pothuajse të abandonuara nga Qeveria e Kryeministrit Edi Rama, në fund të vitit të kaluar, duke premtuar një rregullim radikal të shkurtër të barazisë, ishte i vonuar. Për një kohë të gjatë, debati ynë rreth asaj se si të përmirësojmë aksesin në mundësi është dominuar nga rafineria e heshtjes, që tashmë mbahet si një opsion didakt nga e majta identike e ristruktuar si “Rilindje”, e cila ka bërë që çështjet e klasës dhe rajonit të injorohen, duke bërë rolin e tortëndarësit, si në rastet e Kryebashkiakut të Tiranës, Erion Veliaj, apo skemave sfumante të vetë kreut të Qeverisë në disa ndërtime që vetëm shiritat rozë nuk janë rifreskuar për të bërë rolin e prerjes inaguruese.
Në fakt nga pamjet e shfaqura në media të ndryshme, ajo që u pa u duk qartë se ishte neglizhenca e treguar ndaj pabarazive të bazuara në klasë dhe rajon, kryesisht për shkak të braktisjes së patreguar ende, ose të padukshme akoma, të Partisë Socialiste nga votuesit e saj tradicionalë, që pjesërisht çoi ujë në atë që u duk se fitoi shumicën e saj më të madhe që nga rimodelimi i saj, bazuar në suksesin e vendet e zëna më parë sipas rezultateve të votimit të votuesve të 'Murit të Kuq'.
Por, pamjet treguan më së miri, se fokusi i pabarazisë ka çuar në humbjen e kohës dhe parave në konsultime dhe diskutime të pafund, në vend që vetë ky aspekt i Opozitës, të përqendrohet në provat që janë në dispozicion dhe të ofrohen zgjidhje të bazuara në ato prova. Për këtë Departamenti i Lëvizjes Sociale, nëse ekziston si i till, duhet të parashtrojë se çështjet e klasave dhe rajoneve në raport me realitetin, është mirë të shihet dhe bëj korrigjimin në faktorët se si gjetjet e tij s'janë marrë parasysh nga qeveria. Njerëzit me qasje të tillë që jetojnë në "pikat e ftohta" të lëvizshmërisë sociale - zonat kryesisht të varfëra në veri dhe në fryrjet e shumta urbane pos lëvizjes së lirë në mesin e Shqipërisë dhe në zonat bregdetare, dihet tashmë se përjetojnë pengesa të konsiderueshme për të hyrë në mundësi dhe për të rritur besimin e tyre për atë që mund të konsiderohet si besim ndaj brezave të njëpasnjëshëm, me qëllim që të rrinjtë të mos braktisin më vendin.
Kjo ndoshta është dhe në vende të tjera, dhe sigurisht që është, por në Shqipëri, ndryshe nga të tjerët, kjo çështje nuk ka të bëjë vetëm me klasën. Zona në të cilën vizitorët opozitarë u shfaqën para kamerave, ka nivelet më të larta të varfërisë së fëmijëve në vend. Por, ka gjithashtu një nga boshllëqet më të dukshme të problemeve arsimore midis fëmijëve të pasur dhe të varfër, dhe nivelet më të larta të lëvizshmërisë sociale. Fëmijët e pafavorizuar që jetojnë në këtë zonë rriten mesatarisht për të fituar më shumë se ata nga qytetet e vjetra veriore, të tilla si Kukësi, Dibra e Bulqiza, etj. Qasja nga ky kënd nënvizon rëndësinë e arsimit në përmirësimin e mundësisë për t'u mundësuar. Shpesh, zonat në ‘pikat e ftohta’ të lëvizshmërisë sociale kanë tendencë që më pak shkolla të vlerësohen si të shquara nga instancat përkatëse.
Duke ndjekur mediat, kam parë pabarazi të tilla krahasuar në një sfond të mëparshëm, duke marë në konsideratë dhe raportimet nga një organizatë bamirësie arsimore që mbështet fëmijët dhe të rinjtë me prejardhje të disavantazhuar për të arritur një vend në universitet ose një aspiratë tjetër. Shumë nga studentët me të cilët kjo organizatë kishte punuar, ishin nga një prejardhje e pakicave etnike dhe aty kam lexuar që shpesh klasa dhe gjeografia ishin pengesat më të mëdha për ta. Kjo, natyrisht, nuk do të thotë se etnia dhe gjinia nuk luajnë një rol. Ata e bëjnë, por jo në mënyrën që njerëzit mund të presin. Vajzat me prejardhje të pakicave etnike, pavarësisht nga kualifikimi i vakteve në klasë ose në shkollë falas, kanë më shumë të ngjarë të mos shkojnë në universitet, po aq sa edhe djemtë e klasës punëtore të cilët po marrin rrugët e kurbetit me pasaporta të shteteve të tjera, ose me variante të tjera të frikshme. Fëmijët e kësaj shtrese në disa pjesë të vendit po shuajnë ëndrrat përfundimisht, ndërsa të tjerët kërkojnë forma të tjera të braktisin vendin.
Shkuarja në universitet nuk është rruga e duhur për të gjithë, por është, tani për tani, një tregues po aq i mirë sa kemi për lëvizshmërinë sociale dhe fitimet e ardhshme. Diskutimet rreth efektit të etnisë dhe gjinisë në shanset e jetës së një individi shpesh zhyten në pesimizëm dhe viktima. Shumë supozojnë se për shkak se jeni nga një sfond i tillë shanset tuaja për sukses janë shumë të kufizuara dhe ju përcaktoheni nga karakteristika të tilla. Klasa dhe rajoni janë injoruar për shkak të kësaj dogme, ndaj janë fryrë qytetet e shumta, duke parë në plan të parë katastrofën urbane në Kryeqytetin shqiptar.
Është për shkak të përhapjes së qëndrimeve të tilla ndaj barazisë aq sa ndryshimet, që mund të shfaq e shpalosë Opozita, e sidomos PD janë kaq të mirëseardhura. Një aksion i tillë, natyrshëm dhe domosdoshëm, është një shembull i mirë për të treguar dhe të padukshmen, se si disa grupe dhe individë kanë vendosur një monopol mbi çështjet e barazisë dhe refuzojnë të përfshihen në debate konstruktive se si mund të arrihet barazia. Ndërsa nuk jam dakord me të gjitha komentet e disa bllok-analistëve, se kundërshtarët e kësaj kanë bërë një karrierë nga shitja e teorive të padobishme dhe kanë bërë pak për të përmirësuar rrethanat e shumë njerëzve në të gjithë vendin.
Ky ndryshim drejt zgjidhjeve të bazuara në prova, duke adresuar pabarazinë e mundësive bazuar në klasë dhe gjeografi, do të përmirësojë rezultatet për të gjithë. Ky është veçanërisht rasti për zonat bastione të PD në veri, ku ndodhen shumë pika të ftohta të lëvizjes sociale. Ky fokus do të ndihmojë gjithashtu për të adresuar pabarazitë e përqendruara në racë dhe gjini, pasi çështje të tilla shpesh kryqëzohen me klasën dhe rajonin.
@copyright #fjalaelire
Comments