Leksion prindëror për më të dashurin Rinushin
Mos me shiko, ti që qeshesh ashtu cinik Rinush
Dhe mos e thuaj se kockat tashmë do duhej t’më ishin nën dhe
mos me shiko ashtu shitueshem, disi me qesendi
Mos më shiko brazdat e sterzgjatura të fytyres
Që u thelluan nga kalurimet e vitëve të çmendura
Mos me shiko të kuqin e thepit te veshit
Atë simbolin e tensionit të revoltes
Mos me shiko figuren që si nje kërmill tërheqë trupin zvarë
trotuareve të qytetit,
që nis gjezdisjen mëngjesit e prehet në voter mbrëmjes
Trupin gjysëmhark me valvola të ngushtëra, emfizmike
E për intermeco kohe
ndehet në bangë të zhlyer të parkut të ha një xhevrek me të vdekshmit
Më shih ndryshe, disi më ndryshe, miklueshem, me një sy të drejtë
Shih tek unë jeten, ate me drama, ate me ahengje
Shih tek unë triumfin tëndë, çapkenritë e fëmijërisë nëpër oborrin me prrocken
ato lumturitë e vockla tek lëshoje për lundrim anijen prej letre,
Ato çastet e gëzuara të vitëve të mëdha
Ato shih! Davaris hilen nga zemra, të shëmton shpirtin Rinush
Shih përfytjet e guximshme me vrasësit tu, ata rrëmbyesit e mëngjeseve me diell
Me rrëzimin e qelive në ditet e ftohta të bëra për ty
Rrënuesit e pashpirtëshem të ardhmërisë të të qenëmit tënd
Shih tek unë vragët e shpirtit të viteve me bubullima, me mortaja,
Vitet e frikave, maktheve, ankthit, luftes
Dhe në secilin vit të rinjë një uratë për ty.
Këto shihi,
këto shih dhe hap syt sa një zgaver e madhe
se, Rinushi e di, do duhej ta dije, ta kishe mësuar
në universitetin që universitet ishte e jo parodi teatrale
Ti je unë, unë jam Krijuesi yt me urdhër Zoti e pak më shumë nga kjo.
Nderim e përkulje Krijuesit, Rinushi dhe pa qesendi e mallkime!
Minush M. Hoxha
23.05.2015
Comentários