Askush nuk di se ç’forma eca
Se ç’ vrap bëra e as ku ndaloja
Ku të gjetet një gjeni t’a thot fjalën
Askush nuk di kacafytjet e mija me vdekjen
Ate,herë ajo mbi mua e herë unë grusht dëbimi asaj
Askush nuk dij skëterrën nga endej mendje ime
Ate, pas notimit në çmendurina shkrimtarësh
Askush nuk dij se ç’ilaq më nxorri nga çmendi krijuesish
Askush nuk di ç’magji më solli tek shihja të bukuren
Ate që nisi qetë nga pikë e padijtur
E zu vendin në fronin e universumin tim
Askush nuk di ç’reçetë më foli të bëjë jetën
e t’a begatoj sa të më çmend droe rrënimi
dhe kështu i panjohur, kështu fantazmë
herëherë e mirëpritur, herëherë friksuese
dhe ja, mbërrijta tek njëshi i njëshit i 25 shit
dhe, ua them: nuk jam unë abeceda që zotëron në shkollë
më një çasje, me një mësues
ka tek unë shumë mistere
që më sollën tek ky njëshi.
Tek ky aheng që gëzon e magjios meridianët
Aheng që me pompën, me dekore magjike
Përdhosë ate që bëjnë terrin në shpirtë njeriu
Atij njeriu që ikën tek shpirti sikur e do Zoti.
E unë
E unë, shikoj e shoh, shoh e s’flas
Unë, tashti fantazmë e sforcuar, veçsa llomotit në vete
unë që sosa morri kalendarësh mbushulluar me toptha
Tani
kam zënë një cep largë nga kremtja, nga shampanja
dhe, bëjë lutje që i qetë të nisë në rrugën që shpie në amshim
e në të djathtë një qiri skaj një foto kujtimi, ndezur përherë
t’i falëm me përkulje që në jetën më bëri ndriçim.
01.01.25
Comments