(Ramize Gjebresë)
Dy sy të trishtë më lënë pa gjumë
S'e di ç'orbitë i sjell drejt meje
Dhe ankthi derdhet, bëhet lumë
Nxitoj të kapem pas një reje
Të jetë një zanë? Lastar i prerë!
Qefin i bardhë mbështjellë rreth kokës
Tek brezi mban një revolver
Në gji, shkretimin e gjithë botës
Në këmbë, oh, këmbët qënkan tharë
Murlan e ngricë i ka mburojë
Mes dhëmbve dhimbjen bën ta mbajë
Po shpirti klith nën një rrënojë:
-Në një kapotë vendosëm kryet
Me një nga shokët partizanë
Qirinj të tretur ngjanin yjet
Përgjonin hijet nga çdo anë
Pastaj...me vdekjen na martuan
E kishim zotin dëshmitar
Dhe hënën s'di se ku e zbuan
Besoj e varën në litar...
Oh, ata sy, ku fle trishtimi
Dhe nxin’ një dimër i pafund
Një vajzë që pret më kot shpagimin
Më kap prej supesh dhe më shkund!
Tiranë, Gusht 2017
Comments