Më pret fëmijëria t’a flak moshën tutje
Në shteg të gremisur të shkel si dikur
Por barra e jetës më varet mbi supe
Dhe maja ku ngjitja ngjason si qivur
Në supin e malit ndalova të prehem
Me furkën e dimrit dëborën e tjerr
Nektarin e mallit do pi e do dehem
Mëndafshi i erës me vete e sjell
Çarcafin e reve e djegin rrufetë
Në viset e mia me muzgjet e artë
Litarët e shiut i mbledhin rrëketë
(Si s’pata mbi krye një gunë a një shark!)
Më presin dy varre. Sa shpesh kam munguar!
Siç prisnin të ktheja dikur në shtëpi
Me prushin e shpirtit ç’bekim kanë pikuar?
Në këngët e djepit dëgjoja hyjni!
Një ditë, doemos do më marrin në gji!
P.S: Edukatorët e mi të parë dhe të çmuar, nëna dhe babai. Meraku i tyre ende më ruan çdo hap e çdo thinjë.
Ata vijnë shpirtërisht drejt meje, ndërsa unë shkoj fizikisht drejt tyre, çdo ditë,
rënduar nga pesha e viteve dhe barra e halleve. Ata meritojnë lulet, nderimin dhe dashurinë time.
Tiranë, Mars 2020
Comments