Mentor Serjani: ME NORËN, BUZË DETIT
Agimi vjen një mëngjes të qetë,
Dallgët e vogla, si fëmijë të qeshur
Pulëbardhat dalin nga guvat,nga foletë,
Tej horizonti pak gri,pak i veshur.
~ ~ ~
Dallgët lodrojnë, buzët ngjyer me të bardha,
Vrapojnë drejt meje dhe më përshëndesin,
Ndriçojnë bukur, posi llambadha,
Largohen, shuhen, po në shpirt më mbesin.
~ ~ ~
Kështu më ikin larg ditët e ngrysura,
Shpirtin e ligështojnë, e brejnë pakuptuar,
Më rrëmbejnë,më dhëmbin kujtimet e përmbysura,
Në mbrëmje,kur dielli është më të shuar!
~ ~ ~
E lë prapa krahëve detin,detin e trazuar,
Largohem ngadalë bashkë me Norën,
Me një ndjenjë dashurie të turbulluar,
Nora më përqafon, po s'ma lëshon dorën.
~ ~ ~
Në sytë e saj ka gjithmonë çiltërsi
Një avull i nxhehtë nga gjokset i buron,
Buzëqeshim e këndojmë me ëmbëlsi,
Që larg zhurma e dallgëve na shoqëron.
Comments