Rrugës eci e trishtuar,
Në shpirt jam turbulluar,
Dhëmbja na ka sunduar,
Dhe pse vite kanë kaluar.
Vitet s’nginjen prej mallit,
Në zemër diçka mungon,
Mungesa e kryefamiljarit,
Shpirtin djegë e lot pikon.
Ndër vite Fterrë e dashur,
Ke përcjellë trima plot,
Zemrat na i kanë plasur,
Ke vajtuar, për çdo mort.
Janë disa emrat e ngratë,
Gjithë bijtë që prehen sot,
Që lanë fëmijët e gratë ,
Rininë e shkuan nën tokë,
Njëzet’ e pesë vite ikën,
Që nga ajo ditë e zezë,
Mostrogunë* i zi si nata,
Pse vrave Sako Zenelë**.
Ditë,muaj,kanë kaluar,
Vite e vite me radhë,
Syri si shpellë ka kulluar,
Malli përvëlon si zjarr.
Jeta rrjedh vitet ecin,
Si burimet pa pushim,
Brengat në shpirt ngecin,
Loti s’shteret për ty o trim.
brengat si plumbi na rëndojnë,
Po më shumë na kanë afruar,
Dashurinë më shumë e shtojnë,
Fterra,bijtë e saj i ka nderuar.
*Mostrogunë toponim në fshatin Fterrë të Bashkisë Himarë
**Sako Zeneli nga Fterra humbi jetën aksidentalisht në moshën 44 vjeçare ,ishte një nga kuadrot e devotshëm të Partisë dhe Pushtetit në Fterrë Sarandë e më gjerë,në sistemin para viteve 1990
Shkruar më 27 Mars 2004 në 25 vjetorin e vdekjes
Comments