MALL NËNE
Poezi nga Enrieta SINA
Është një mal që askush s’e njeh
Veç kjo zemër nëne e dërmuar
U rrit djali, si një det i gjërë
Malli kapërceu pa kuptuar
Flokët kaçurrela në album
Po më ngjiten nëpër lot e sy
Tani i rritur i bërë burrë
Veç buzeqeshjen tende gjej aty
Do të desha si dikur të ishim
Rreth një tavoline, shend e verë
Me njeri-tjetrin godat t’i trokisnim
Ah, sa lumturi ndjenim atëherë
Po tani..kaq dimër pse të ketë
Kush ta dha në sy, trup, zemër
Apo ndofta gabuar unë jam
Mallit nuk di t’i vë një emër
Jam nëna jote në çdo kohë
Kudo që të ndodhesh biri im
Nga fëmijnia jote, mos u largo
Ndryshe vitet sjellin veç trishtim
Bukuri ka jeta nëpër vite
Ngjitur je, rritur, sa të dua
A ka dashuri të krahasohet
Me dashuri nëne, a s’më thua?!
Qofsh i lumtur në çdo orë jete
Zemra e nënës të jep veç urim
Dhe po prêt, prêt ndër fije shprese
Të kthehesh nga ai mërgim
Një ditë s’do të jem, do jem larguar
Nëpër qiell, ndofta, përmbi det
Dhe aty shpirti do jet’ ndriçuar
Nga kjo dashuri që malin djeg…
Do kuptosh se mbi dashuritë
Është kjo dashuri e zjarrtë nëne
Që flijon jetën për fëmijtë
Si vet qiellit kjo dritë hëne
S’do të bësh llogari për asgjë
Një çast do kuptosh i penduar
“Ku je nënë, o nëne më fol ti
Dhe përgjigjet heshtja e trishtuar…
Është një mall që ngjitet në jet’
Të ndjek në çdo moshë si një dritë
Hapat i kërkon kur ti i hedh
Dhe uron me zemër mirësitë
Kurrë mos e prekni këtë mall
Brenda tij është shpirti që troket
Ndaj ulet nëna thjesht në prag
Para shuarjes të birin e prêt….
Comentarios