"Lufta" për truke luftërash, kërkon Qeveri Intelektuale dhe Profesioniste
Në Shqipëri një lloj lufte që zhvillohet gjeografikisht shumë larg, po hap dhjetëra fronte luftërash të një lufte që është më e dhimbshme se të gjitha luftërat me radhë. Kjo luftë ka të bëjë me familjet shqiptare që po përballen me një të ardhme vërtet të vështirë. Rregullimet e stisura por mjaft afatshkurtra të Qeverisë së drejtuar prej kryemenistrit më jetëgjatë në këta tridhjetë vitet prej ndryshimit të sistemit monist, natyrshëm janë ende ngrica për këtë dimër që po vjen. Të gjitha shpien në ngritjen masive të njerëzve dhe sidomos të rrinjve shqiptarë drejt ikjes dhe largimit me të gjitha mënyrat nga Shqipëria, që sipas deputetes së PD-së, Jorida Tabaku „Mbi 5000 mijë shqiptarë janë larguar vetëm këtë 6 mujor.“
Sipas burimeve të përditshme që shpalosen nga instancat e ndryshme dhe nga mediat të ardhurat reale po bien, çmimet e konsumit po rriten dhe furnizimet me energji janë të kërcënuara. Shumë familje nuk do të jenë ende në gjendje të paguajnë për nevojat e tyre, disa biznese do të mbyllen dhe ndërprerjet e energjisë do të mbeten të mundshme. Pushtimi rus i Ukrainës e ka çuar koston e jetesës në nivele të tepruara. Dhe kështu mbështetja e qeverisë për familjet është sigurisht e justifikuar. Por graviteti i krizës ekonomike kërkon një veprim shumë më të guximshëm të qeverisë. Ne kemi nevojë për politika që do të transformojnë ekonominë, jo thjesht të reagojnë ndaj krizës së fundit.
Është e gabuar t'i atribuohet krizës së sotme të kostos së jetesës vetëm një "stuhie të përsosur" që vjen nga bllokimet pandemike, kriza e furnizimit me energji dhe ndërprerjet e furnizimit nga lufta në Ukrainë. Përkundrazi, ajo që ka bërë kjo goditje e trefishtë është të nxjerrë në sipërfaqe brishtësinë para-ekzistuese të kapaciteteve të krijimit të pasurisë së Perëndimit. Furtuna e sotme ka vite të tëra plagë, të cilat janë ndjerë që në ardhjen në pushtet të „Rilindja“-s, masave drastike në emër të reformave dhe servilizmave të shumta abuzive me institucione e individë, për të cilat më i fundit është ai i inceneratorëve, për të cilët Pl e Ilir Metës ka ngritur zërin me kohë. Në thelb, kriza që po shpaloset zbulon gjendjen e pasigurt të të gjitha ekonomive të tjera dhe të Shqipërisë në veçanti, si më e dobëta e një grupi keqfunksionues në të gjithë elementët e saj.
Për shumë vite, gazetarët, analistët, shkrimtarët dhe opinionistët e „Fjala e Lirë“ kanë theksuar rreziqet e rritjes së borxhit dhe të investimeve të mangëta në asete fizike, infrastrukturë dhe teknologji. Ata kanë argumentuar se ka kufizime për shoqëritë që përpiqen të jetojnë nga burimet e rrënuara ndërsa marrin hua nga e ardhmja, madje kanë folur hapur dhe për mosangazhimin e investimeve të huaja, mostërheqjen e bizneseve dhe bisnesmenëve seriozë, por kanë kritikuar dhe investime fasadë pao dhe shumëkushtuese si Spitali i Fierit, Aerodrmi i Kukësit, apo ndonjë shashkë tjetër paraelektorale. Është e mundur që ky dimër të jetë një pikë e vështirë, kur ato kufij do të bëhen shumë të prekshme. Pasojat e dekadave të nën-investimit në çdo gjë, nga kujdesi social tek teknologjia e re e deri te infrastruktura kritike, po bëhen të ndjeshme.
Megjithatë, prej disa kohësh, politikanët thjesht po i përgjigjen goditjes së fundit në ekonomi. Në të vërtetë, qeveritarët e „Rilindhja“-s duket se bëjnë pak më shumë se sa të kalojnë nga një krizë në tjetrën. Pavarësisht se sa kritike bëhet situata, politikanët ende luftojnë për të kuptuar se çfarë kërkohet për ta zgjidhur atë. Por duke mos vepruar, problemet themelore acarohen dhe bëhen më të thella. Dështimi i „Rilindja“-s për të investuar në prodhimin vendas të energjisë është ndoshta ilustrimi më i mirë i karakterit të vetëshkaktuar të shumë prej sfidave më të mëdha të sotme.
„Rilindja“ dhe vetë Kryeministri Rama, kanë gjetur disa suva ngjitëse me tapa në faturat e energjisë për familjet dhe bizneset. Por e vetmja zgjidhje kuptimplote për krizën e sotme të kostos së jetesës është që ekonomia të rritet fuqishëm. Asgjë tjetër nuk mund t'u sigurojë familjeve mjetet personale, ose kolektive për të përballuar nevojat e jetës bashkëkohore. Ajo që njerëzit kanë nevojë më shumë nuk është varësia nga skema e fundit e ndihmës nga qeveria, por mundësia për të siguruar punë të mirëpaguar në një ekonomi në lulëzim. Vetëm kjo gjë e bën Shqipërinë të largohet nga mentaliteti i braktisjes, ikjes, dhe nga format e tjera të korruptimit e korrupsionit masiv.
Kjo është arsyeja pse qeveria e sotme ka dështuar me kohë, dhe tashmë është në buzë të greminës, sepse ka ardhur koha që një Qeveri Teknike, të angazhohet shumë shpejt, sepse vetëm një etillë duhet të ndjekë një rrugë rrënjësisht të ndryshme nga ajo që ka shkuar më parë. Në vend që të ngatërrohet më tej kjo rënie me pasoja të mëdha, duhet natyrshëm Qeveria Teknike, me bazë intelektuale dhe Profesioniste, me qëllim që ajo duhet të nisë një program ristrukturimi të gjerë ekonomik dhe të rikthejë besimin tek njerëzit e sidomos tek të rrinjtë. Kjo kërkon një qasje të re që shkon përtej formulave të lodhura të taksave dhe shpenzimeve, uljes së taksave, ose huamarrjes për të shpenzuar. Zgjidhja nuk është as arnim ligjesh, dhe as lëmoshë mes grindjesh. Përkundrazi, ajo që nevojitet është një shtet i drejtuar politikisht mirë dhe intelektualisht zgjuar, thjesht e për të fituar, atë që në këto vite na ka munguar. Një shtet me transformimin produktiv dhe inovacionin si mision udhërrëfyes. Kjo është e mundshme, nëse ka dëshirë të mirë dhe nëse Qeveria nuk bëhet problem në hapjen e rrugës së re e të domosdoshme, sepse duhet të marrë përsipër ortodoksitë mbytëse të elitave teknokrate.
@fjalaelire #fjalaelire #tema #editorial
Comentários