WANG FENXIA
5 dhjetor 1956 - 5 nëntor 1993 Poeteshë / KINË
BIE BORË NË LUMIN E VERDHË
Bora, skeleti i ujit,
Bie në Lumin e Verdhë.
A është kjo një përshëndetje nga qielli,
Apo thjeshtë i shton kalcium lumit?
Ujërat e Lumi të Verdhë shtohen.
Vrulli i tij bëhet më madhështor.
Vërshimet e flokëve të borës
Bien në degë, barin e egër, brigje lumenjsh,
Mbulojnë disa gjërave të papërsosura.
Flokë bore të pastra
Endin përrallat e dimrit,
Duke zbritur mbi supet e të dashuruarve
E duke ndezur flakët e dashurisë.
Botën e mbulon një butësi,
Si pendët e krahëve të engjëjve
Duke qetësuar çdo zemër të vetmuar.
Lumi mban në duar flokë bore të bardha,
Sikur ngre një vello të bardhë, të pastër.
Koha ndalon mes fjollave të dëborës që bien.
NËN QIELL
Unë, e vogël, si një grimcë pluhuri,
Fare e vogël,
Kënaqem me blunë e qiellit
Aq më tepër me dritën e diellit.
Retë që lëvizin
Më qetësojnë shpirtin aq më shumë.
Një pjesë e diellit që perëndon
Më përshkenditë një kaskadë mendimesh.
Një shqiponjë
Ngjitet lart e larg;
Një peshk
Kërcen nga deti për të puthur diellin;
Një fije bari
Dëshiron të shtrihet drejt lartësive
Të gjitha gjërat në ngjitje,
Të gjitha gjërat kanë prioritet qiellin.
Nëse qielli përkulet,
A mund ta preki lëkurën e tij?
A është ai ylber i mrekullueshëm
Ura që kaloj mbi Rrugën e Qumështit?
Duke qëndruar në urën e ylberit,
Shoh qiellin më të largët
Që është marr nga ujrat që rrjedhin.
VRUNDUJ ERE
QË NDJEKIN NJËRI-TJETRIN
Gjethet e rëna, era e vjeshtës, perëndimi i diellit,
Një veshja mandarin e qepur bukur
Lundron jashtë syve në rrugicat e lashta.
Era perëndimore
Me vrull të pandalur.
Ndërthurja e gjetheve të rëna
Lëshon një shushurimë të mekët.
Era përshkon djerrinën
Serish në dhimbje nervat e erës.
Vrundulli i saj
Është epuar vazhdimisht nga gurët e malit.
Ai korb i mardhur
Duke fluturuar lart e poshtë në erë,
Nuk e di se ku është foleja e tij.
Kufomat e lëna nga era
Janë disi tragjike.
Një tjetër erë e fortë fryn.
Era
Vajton me zi.
E mjera erë
Është dyndur larg nga një vrundull në ardhje.
Një gjë
Gjithmonë e zëvendsohet nga një gjë tjetër.
Kjo ndodh edhe me vrundujt e erës.
NË UDHËTIMIN PERËNDIMOR
E KALUARA TË NDJEK SI ERA
Në këtë rrugë
Ka ecuri gjenerali Ban Chao,
Heroi Wei Qing, gjenerali Huo Qubing,
Murgu budist Xuanzang
Dhe qeveritari imperial Zuo Zongtang.
Nëse koha dhe hapësira ndërthuren,
A mund t'i takoj diku gjatë rrugës?
Në atë kohë, ata ishin
Të hipur në kuaj
Apo këmbësor në ecje,
Nën diellin përvëlues,
Pa parë njeri gjëkund,
Të tharë e përzhitur nga etja.
Do të kenë psherëtirë për rrugëtimin e gjatë.
Malet me borë, tokat e shkreta, shkretëtirën e Gobit,
Të gjithë këto që vunë në provë vullnetin e tyre.
Gjurmët e tyre
Janë të gdhendura thellë në hartën e Kinës.
Emrat e tyre
Shkëlqenë në qiellin e Kinës.
Eci nëpër shtigjet që ata kalonin dikur;
Shoh peizazhet që panë dikur.
Tek unë lind një ndjenjë afërsie.
Retë e bardha mbi malin Tianshan janë të buta;
Ujërat e lumit Tianchi janë kristal të pastra.
Këto male dhe ujëra
Duhet të mbushen me një dashuri të thellë,
Me një fuqi dhe besim i madh.
Dinqerisht ndjej nderim dhe adhurim.
Në udhëtimin perëndimor,
Disa njerëz, disa ngjarje
Të ndjekin gjithmonë si era.
RRETHI
Të rrumbullakët
Janë dielli, hëna, yjet.
A është Kua Fu që preku diellin
Dhe murgesha budiste Tang Seng
Që ecnin drejt perëndimit me diellin?
Trajektoret e jetës së tyre
Janë si dielli që përshkon gjërësinë e qiellit.
Rrethi,
Forma perfekte,
Topa të ping-pongut, topa futbolli, basketbolli,
Forcat të kundërta
Përqendruar në një rreth.
Rrethi,
Pa fillim e pa mbarim,
Përfaqëson plotërinë
Megjithatë përmban ndryshimin.
Rrethi,
Një simbol i dashurisë,
"Lulet lulëzojnë dhe hëna është e plotë"
Duke i përqafuar të gjithë,
Megjithatë duke i kapërcyer të gjithë.
Rrethi,
Një simbol i mençurisë,
Bukuria e matematikës,
Gjithashtu burimi i artit,
Lidh të gjitha qeniet e gjalla.
Në përvijimin e formës së tij
Përmbahet thelbi i botës.
Wang Fenxia, aktore filmi dhe shkrimtare, ka qenë një artiste e shquar kineze që ka vdekur në moshë të re, 37 vjeçare. Foton e poetes e kemi nxjerrë nga një kuadër të filmit "Journey to the West" realizuar në vitin 1986.Titulli origjinal "Xi you ji".
Shqipëroi Kolec P. Traboini
Commentaires