Koha kalon
Fatmir Terziu
Udhëtuam në katër stinë
dimrat i zbutëm qëkur fërkuam shkopinjtë
dhe zjarrin e mbështollëm në zemrat tona
të ngrohim dashurinë.
Nuk mund të duket se e kuptojmë atë që ikën me ne,
aftësitë koralen për çdo minutë,
duke u kthyer në rubinë përgjatë rrugës së gjatë
të kësaj ujësie të zjarrtë brenda vetvetes.
Gjatë gjithë kësaj kohe,
ne jemi dashuruar,
përsëri,
pastaj përsëri,
dhe përsëri,
duke u endur nëpër një botë enigmë,
kujt i përkasim e dimë?
Nuk mund ta krahasojmë,
ku gjejmë kaq forcë,
e megjithatë dashurojmë,
brenda këtij stacioni furrë,
në këto zemra që digjen, ka një zjarr të qetë,
për të ecur përpara,
për të mos hequr dorë kurrë.
E dashur, kur flaka të dobësohet,
dhe më në fund të kthehet në hi,
përsëri do të jem në gjendje të të pikasë,
me prushin që digjet para syve të mi.
Të paktën, nuk do të më duhet të të humbas ..
në një ëndërr …
Janar, 2020
Kadri Çopja Shumè bukur suksese.
Adem Zaplluzha Kënaqësi kur kemi rast të lexojmlë një poezi si kjo perlë!
Mikaela Oruci Shum bukur fatmir suksese
Fatmir Terziu: Faleminderit shumë z Eqerem Canaj. Së pari erdhi ëndrra e Pranverës. Lulet delikate që lulëzojnë, ngrohtësia ngushëlluese e diellit, të gjithë ato dhe ata që zgjojnë tokën e fjetur nga magjet e saj të ftohta. Pastaj Vera. Nxehtësia dhe angushia e djegur e shoqëruar nga furça ajrore me fllad të freskët, herë pas here, me frymëra e dehje të freskëta që akrodron çdo fushë dhe livadh. Ngjyrat e Vjeshtës, era e stuhishme që largon gjethet e pemëve që ikin, mbajmë shi në sytë tanë dhe ndonjëherë një të ftohtë që na shoqëron së bashku me të gjithë ftohtësitë e kësaj bote. Dhe tani dimri po arrin më në fund, duke i dhënë të gjithë hapësirës një rresht argjendi…
Fatmir Terziu Faleminderit z Xhavit Gasa. Me butësi, butësi natyrale, njerëzore, me vendosmëri, stinët kaluan së bashku me gjithë lavdinë e tyre, në një udhë që e ndjejmë dhe e pikëtakojmë kur ndjehemi njerëzore, dhe vetëm të tillë. Urimet më të mira dhe krijimtari të mbarë.