Izet Abdyli: EDHE PAK HAPA

(Ekzodit të Bllacës)

Silueta të kërrusura

që bartin dhembjen mbi shpinë

fytyra të trishta të venitura

me shpresën e thyer

hapërojnë të zënë

trenin e fundit

zhurmë makinash e tanke

krisma barbaresh oshëtijnë

kudo përreth

në brendesi të vagonëve

heshtje varri, qetësi

dënesje, lot nënash

si një ogur i zi

si në darë mbërthyer

jeta dhe vdekja

bëjnë sehir

e një rreze drite

përflak qiellin

nga pëllumbat e lirisë

vetëm edhe pak hapa

drejt cakut

vjen një ogur i mirë

nga zëri i foshnjes

që sapo ka lind

emrin e solli me vete

Liri