Iso-polifonia

Iso-polifonia

Nga Fatmir Terziu

Pulëbardhat kaluan sqep më sqep

dhuratën hyjnore në një guackë,

shkëlqente nuri i saj aty në breg,

përthithte me zell çdo stërkalë.

E morrën dallgët buzë më buzë,

dhe kënduan në korr si me një relike,

e bregu fije më fije e pasoi më tej,

pa fyell,

pa ndonjë paisje muzike,

në fluturimet të cilat hapën një tunel

nëpër re të shpurpurisura mbi Jon kuturu,

atje ku mbrusej që në djep e themel

ajri i dendur e i pastër blu,

dhe atje, kënga u bë peshqesh

për të mbetur përjetë këtu.

Kur u kthyen pulëbardhat nga udhë e gjatë,

kënga nuk shkulej nga vendi,

dëgjonte bletëza dhe bënte mjaltë

kërcente nga poleni.

Pulëbardhat kërkuan me sqep prapë,

dhuratën e strukur në atë guackë,

por u përhumbën vetvetiu nga habia,

ajo dhuratë ishte tashmë iso-polifonia.