STANLEY H. BARKAN ka lindur më 1936 në Brooklyn, Nju Jork. Ai është poet, përkthyes, redaktor dhe botues. U rrit në Nju Jorkun Lindor midis shumë njerëzve që ikën nga Evropa e pushtuar nga nazistët. Barkan mbeti i mahnitur nga gjuhët që flisnin dhe historitë që tregonin sesi dhe pse u larguan nga Evropa. Ky interes për të njohur gjuhë të tjera formoi bazën e jetës dhe të punës së tij si koordinator midis kulturave, duke u përpjekur me zell të mësonte gjuhë të tjera. Gjatë 27 viteve si mësues në sistemin e shkollave të mesme të Nju Jorkut, ai u njoh me poezinë e poetëve të gjuhëve të tjera si dhe me veprat e përkthyesve të mëdhenj, si Gregory Rabassa, me të cilin krijoi një miqësi të ngushtë. Si botues, ai ka botuar një numër të konsiderueshën poetësh të gjuhëve të tjera - vepra në 59 gjuhë të ndryshme. Poezia e Stanley H. Barkan është botuar në 23 edicione, në 28 gjuhë të ndryshme, duke përfshirë edhe botime dygjuhëshe (bullgarisht, kinezisht, italisht, polonisht, rumanisht, rusisht dhe spanjisht).
JANAR
Ngrica
mbulon degët e zhveshura,
të zeza kundrejt qiellit gri.
Ashtu si syri i një uragani,
era vëzhgon rrjedhën e saj tani.
Akulli thyhet si copëz xhami
poshtë strehëve të çatisë,
duke u shpërndarë ndër shkallë.
Dera heziton të hapet
ndaj tërheqjes së duarve.
Hunda cingëron nga kontakti
i parë me ajrin jashtë,
njeriu me mundim ecën në rrugë.
I mbuluar më gëzof,
shallin e hedhur në qafë,
veshët e skuqur,
ai e shtyn veten
në Janar,
të gjitha halat e pishës
të mprehta janë si mendimi
i daljes së parë.
MACET DHE QENTË E TEL AVIVIT
Asnjë qen nuk e sulmon një mace në Tel Aviv.
Të paktën jo në disa pjesë të qytetit.
Macet ndjekin udhën drejt
—dhe kjo është e gjitha.
Kështu, në disa pjesë të qytetit,
macet dhe qentë ulërijnë nën dritën e hënës,
nëse jo të gjithë njëherësh, të paktën
brenda një paqeje të blinduar,
disa mace dhe disa qen
mësojnë të jetojnë së bashku
— nëse jo për zgjedhje,
e bëjnë thjesht nga nevoja.
1984
FLAKJE
Unë nuk kam grepa,
as rrjeta nuk kam,
për t’i hedhur poshtë
në ujërat e trazuar.
Vetëm copëza e thërrime
për peshqit
që presin nën urë,
poshtë në thellësi,
për t’i gjetur në sipërfaqe
me gojën hapur vijnë.
E kam flakur bukën
në ujërat
e shpengimit,
si dhe mëkatet që kam bërë,
duke shpresuar në një tjetër vit,
një vit kur xhepat e mi
do të jenë bosh
dhe asgjë s’do të kenë
për të hedhur tej në det.
PËRKTHEU NGA ANGLISHTJA: IRMA KURTI
Comments