(Nga kujtimet e një mikeje)
Nëpër fletë libri
ca petele trëndafili
të harruara, të thara
mbështjellë
me nota trishtimi.
Tani
kaq vite pas
ikur freskia
tretur bukuria
m'u dhimbsën.
T'i ruaj, a t'i flak?!
Petalet,
kujtime të rinisë
dikur,
të kuqe, gjak.
Isha në pranverën e jetës
si unë e moshataret e mia, por ardhur
nga shtigje
të vështira,
të liga
lluks, shihej dashuria.
Pjekur, mënçuruar
prindërit parë
tejlodhur për mbijetese,
ne e pranuam
si të drejtë
në gjurmët e tyre
me ecë
Dhe rrënja
trëndafil
pati udhën e vet.
Pranvera e ripërtriu
çdo vit
sivjet si vjet,
lastarët lëshoi
bashkë me mua
diku në një breg.
E botuar.
Approve
Decline
Send
Comments