HAZIR MEHEMTI
(dy poezi)
I huaji
Erdha në tokën e re, i huaj përgjithmonë
rrugë e gjatë me trastën plot vuajtje
rrudha robërie, tjetër s‘mbeti gjë
shpresë varur në ngrohtësi tiranie
Ti nuk e mban mend, ishe i vogël, im bir
Atdhe tjetër kishim, ara e dardha Dardanie
Unë jam fajtor dhe ferri më thërret
Ashtu siç ty Dardania të pret
Im bir i përlotur në këndin e vaporit
Përkundej në ëndrrat e tij nga valët e natës
Fundoseshim në det apo në tokën e panjohur,
Ishte njëjtë - purgator i vjetër.
Odiseu nuk vdes në tokën e huaj
Itaka e pret me Penelopën në vegjë
Është zjarr atdheu që kaq shumë shpirtin djeg
Ktheju bungut të moteve ku rrënja thërret.
B A C
Bac, vetëm një fjalë
një fjalë e besë për gurin
në shpellë vlojnë gjarpërinjtë e gjakut
Një fjalë lidh e tjerr Penelopa
Odiseja lundron i etur mes detit
një fjalë e ruajtur për nipin,
ëndërr e vjetër, ëndërr nusërie
Bac, me hapin e përgjakur
njëzet e tetë pranvera
në kacafytje me Ciklopin
shpellë e kamp në Goli Otok
Adami shkëput zinxhirët, vigan,
hap porta dhëndërie në Itakë
në Dardaninë e mbytur në lot
Terri vriste hijeve të zeza
zemërimi flakë në shtizë përtej ferrit
kënga e ndaluar gufon pranverave
partiturë që dredh themele robërie
O, Prizren, Prizreni ynë,
dheu e qielli të kujton brezave.
Comments