Hekuran Halili: Shtëpia jonë
Pas derës lë këpucët me dhimbjen e këmbëve brënda.
Tek dollapi i rrobave var xhaketën,
me xhepat mbushur plot me lodhjen e ditës.
Në buzët e gruas vulos çlodhjen,
dhe marr lejen e gëzimit të orëve të mbetura.
Me sy pi një kupë hapësirë shtëpie dhe dehem,
nga kënaqësia e djersës së ndershme, që e bëri shtëpinë tonë.
Ulem e ha drekë me gjellët mrekulli gatuar nga ti,
gishtat lëpij, duke të uruar me sy,
se fjalët janë të tepërta në këtë tryeze të thjeshtë.
Mbështes shpatullat tek muri, që diçka më thotë në vesh,
dhe përbrëndëshmi bashkë ja marrim një kënge,
nga koka, tek zemra,
nga themelet, tek çatita,
për vajzën e djalin,
për nipin e mbesat që kemi,
për nipër e mbesa që do të vinë...
Këngën veç unë dhe shtëpia ime e dëgjojmë.
Këngë moj, mos na shterrofsh kurrë...!
*****
Our Home
I leave my shoes behind the door, with the ache of my feet still inside.
I hang my jacket in the wardrobe,
its pockets filled with the fatigue of the day.
On my wife's lips, I seal my rest,
and I take the permission for the joy of the remaining hours.
With my eyes, I drink a cup of home’s space and become drunk,
by the pleasure of honest sweat that built our home.
I sit down for dinner, with the marvelous dishes you’ve prepared,
licking my fingers, blessing you with my gaze,
for words are unnecessary at this simple table.
I rest my shoulders against the wall, which whispers something in my ear,
and from deep within, we start a song together,
from head to heart,
from the foundations to the rooftop,
for our daughter and son,
for the grandson and granddaughters we have,
for the grandchildren yet to come…
Only I and my home hear this song.
Oh, song, may you never run dry…!
*****
Translated from Albanian to English
By Alfred Kola
Korçë, March 24, 2025
Comments