Mihal Gjergji
GJAKUT TIM
Te kulla ime bujtën mysafirë,
si hije..!
Mbi bustinat e blerta, nga një yll kishin qepur
Na duhen dy trarë të fortë, -më thanë,
do ndërtojmë urën, të kalojë liria…
M’i prenë dy lisa, që kostonin sa pylli
Ndërtuan shkallë për pushtetin e tyre,
jo urën!
Një bushtër e kuqe e ka pjellë tradhëtinë,
-më tha një fëmijë i plakur në burgje
Dy varre të rinj u hapën në korijen e Gjergje
Ashtin e martirëve e bëra fyell,
këndoj pikëllimin.
E dashamirët më pyesin...
Ç’t’u them?
Më janë shterur fjalët.
Jetoj nën një çati me vrasësit,
dëgjoj rënkime të thella…
Dheu im i lënduar më flet me zërin e nënës;
Liria rri zgjuar në ëndrrat e fëmijëve
Buzëqeshni lirisë!
Po unë kam harruar të buzëqesh
Gjak më pikojnë plagët e shpirtit!
Tiranë, Shkurt 2020.
Comments