FJALA LOTON Nga Vasil Tabaku
Uragani I fjalëve
Fle në qiejt e zëmrimit.
Brenda meje, klithmat e heshtjes
Ndërtojnë
një qytet dhimbjeje pa fund
I keni parë fëmijët këmbëzbathur
Nëpër rrugët e qytetit
Me doren të shtrirë përpara
Si një përmendore e mjerimit
Në fytyrën e tyre engjëllore
Rri varur një fjalë e palexueshme
Ndërsa
vështrimi shëndrrohet në një lutje…
Ka shtëpi prej drite
Ku lumturia njerzore
ndërton magjinë e dashurisë
Por ka dhe mijëra shtëpi vuajtjeje
Strehëza fatkeqe
Ku uria
luan dramën e vetvrasjes
dhe cmendurisë…
Mbi pemët e rrugës
Zogjtë prej puthjesh të përgjakura
Vajtojnë sfinkësat e trishtimit…
Ndërsa përballë
Mbi një tempull mëkati
Njeriu I pushtetëshëm,
derdh në mermer
Buzëqeshjen e tij të kthjelltë
Dehur nga mbipasuria dhe krimi
I verbër përpara ditës që rrënkon
Indifferent, I pamëshirshëm, arrogant
Ndërsa I kërkon Zotit
Ti fali vetëm paqe dhe bekim…
Vetëm tani e kuptoj
Përse dhemb puthja ime
Dhe përgjaken petalet e trandafilit
Përse dënes
zhvirgjërimi I shenjtë I vajzës
Në krahët e mbrëmjes
si një murgeshë…
Përse drita e agut
Trëmbet
Mbi krahët e pëllumbave
Dhe fjalët e mia kanë ftohtë
Nëpër pragjet e përlotur të shtëpive
Dhe unë
Shëndrrohem I tëri në një rrevoltë…
Comments