Një koalicion i gjerë opozitar, që përfshin 26 parti opozitare. Pak minuta para skadimit të afatit PD ka dorëzuar në KQZ kërkesën për regjistrimin e koalicionit për zgjedhjet e 11 majit. Pjesë e koalicionit do të jetë edhe Shpëtim Idrizi, kryetari i PDIU, negociatat me të cilin u mbyllën vetëm pak minuta më parë. Idrizi do ketë një deputet. Më herët PD mbylli bisedimet me Partinë e Lirisë e cila do të ketë 4 deputetë në pjesën e sigurtë të listës. Gjithashtu nga një deputet te sigurtë do të kenë Fatmir Mediu, Agron Duka e Vangjel Dule. Kjo tregon se tashmë serioziteti shkon tek pyetja pse duhet të fitoj Opozita?
Janë thënë e stërthënë mijëra arsye, por thelbi qëndron më së shumti tek Ligjet. Ligjet miratohen me nxitim kur nuk ka kohë dhe nuk dëgjohet Opozita. Dhe janë pikërisht nxitimet që hanë kohën tonë për të bërë ligje. Legjislacioni real bëhet përmes debatit publik me përdoruesit e ligjit, Opozitës, organizatat e industrisë, sindikatat dhe grupet e qytetarëve. Fillimisht, debati zhvillohet nga grupet e ndryshme parlamentare jashtë sallës plenare, duke kaluar përfundimisht brenda. Kam pasur fatin të shoh se si bëhet kjo në Parlamentin Britanik dhe në një numër parlamentesh europiane. Kështu duhet të jetë edhe në Shqipëri! Kjo kërkon grupe të forta parlamentare, ekspertë të mirë, politikanë dhe mbi të gjitha dëshirë për të punuar, që me sa e shoh tashmë nuk i mungon Opozitës që synon fitoren më 11 maj 2025.
Aktualisht parlamenti nuk ka ambicie të bëjë një program për të gjitha seancat. Rendi i ditës vendoset javë pas jave dhe ndonjëherë ndryshon në minutën e fundit. Kështu mbyten shpesh ligjet e rëndësishme, ndërsa të tjerat miratohen “në qejf”. Duhet një filozofi e re për punën e Kuvendit Kombëtar, që deputetët të punojnë më gjatë dhe më të disiplinuar. Duhet të ketë edhe një moratorium për ndryshimet në disa ligje. Ky Parlament e ka çmendur biznesin me ndryshime të shpeshta në legjislacionin tregtar dhe atë tatimor.
Si një dëshirë për të hequr një marrëzi dhe padrejtësi nga ligji. Kryeministri që është përgjegjës për politikën e përgjithshme të vendit, nuk mund të ketë të drejtë të jetë kryetar i një partie, ndërsa kryetari i çdo qyteti, ose nënkryetari i bashkisë, nënkryetari, madje edhe kryetari i qarkut nuk mund të ketë. Fiksi politik i “liderit informal” është qesharak. Kush ka nevojë për të? A e ndaloi njeri mbretin duke i hequr të drejtën për të marrë pjesë në zgjedhje?
Kur ka konflikt real, ka edhe debat dhe temat janë reale, ka edhe debat real. Nuk duhet të harrojmë se ne nuk jemi republikë presidenciale, kryeministrore apo kryebashkiake, por një republikë parlamentare. Gjithsesi gjatë gjithë tranzicionit parlamentarizmi u vu në pikëpyetje sepse levat e vërteta të pushtetit rezultuan jo ato të përcaktuara në kushtetutë dhe ligje, por informacioni, shërbimi, paratë, katrahurat... Gjatë gati 12 viteve të fundit, njerëzit e kanë urryer fasadën e demokracisë, sepse vazhdimisht u tregohet se policët dhe oligarkët po i tërheqin fijet në shtet. Një i djathtë nuk e bën këtë! Nuk ka nevojë për krizë në vend për të pritur një tjetër shpëtimtar që do të luftojë hiperinflacionin dhe do të na gëzojë që ka hequr sistemin e kuponit. Sado e vështirë të jetë, dëshira për pushtet nuk duhet të sulmojë themelin e strukturës shtetërore.
Me sa e shoh Primaret bëkan mrekulli!
Comments