Fatmir Terziu: Pas disa fjalive dhe një fotografie të Begzad Dhe Myrvete Baliu

Teksa dëgjojmë dhe lexojmë emrat Begzad Dhe Myrvete Baliu në rrjetet sociale, enkas nënkuptojmë dhe një udhë që përshkon një jetë intelektuale, familjare, një vlerë e tillë më shumë se natyrale. Është një jetë që nënshkruhet nga çifti në fjalë, e që shumëfishohet në të gjallë me pak, fare pak fjalë, por që janë më shumë se një roman: „Faleminderit gruaja ime! Faleminderit për besimin rinor që ma fale dhe fëmijët, si dritat e syve! Faleminderit për sakrificën dhe për dashurinë! Qofsh e bekuar për vitet që kalove dhe për vitet që vinë! Jeto ditën tënde, gruaja ime!“ (Prof. Dr. Begzad Baliu).

Dhe ndërsa i lexoj këto fjali, ndjej përveç mallështisë së tyre dhe një fjali që e kam lexuar herët diku: „Si e trajton një burrë një grua? Varet edhe nga ti, nënë!“ Dhe kjo shenjëtërohet me këtë rast, kur miqtë të thonë hapur: „Prindër që ka … Profesor Begzad Baliu, nënën që ka…, Zoti njëherë i bën në këtë jetë“. Dhe Ti, si lexues dhe i përhumbur në dy pika shkon jo të dërgosh në jetë, por në thelb. Dhe si? Ja modeli që më shtyn të nënkuptoj nga kjo risi…

Imagjinoni ndryshesën. Imagjinoni… Një fjalë e ashpër, humori është i prishur. Një shënim i padenjë. Dita u vrenjt. Një tallje helmuese…, dhe qetësia familjare zhduket. Nuk ka asgjë më delikate se jeta familjare. Ai dhe ajo e kuptojnë shpejt këtë, e përjetojnë dhe e mendojnë mirë, por fëmija përthith me zemër klimën e familjes në të cilën rritet. Për të përpunuar të vërtetat e alfabetit të tij për një jetë. Një nga këto parime është qëndrimi i fëmijës ndaj seksit të kundërt.

Ne shpesh flasim me njëri-tjetrin për respektin e një burri për një grua. Ose më saktë për mungesën e këtij respekti. Ne jemi të zemëruar me atë gjysmën e njerëzimit, që konsiderohet më e fortë dhe më e zgjuar, dhe shpesh përfaqësuesit e saj tregojnë paturpësi dhe përulësi ndaj gruas më të afërt. Ne e konsiderojmë sjelljen tonë ndaj kësaj gjysme, idetë e së cilës për rehatinë familjare ndonjëherë nuk shkojnë larg nga Lindja e Afërt. Të dy të zënë me hallet e punës së dyfishtë dhe të ofenduar nga mosmirënjohja e burrit, nënat, ndonjëherë harrojnë gjënë më të rëndësishme, që e ardhmja është farkëtuar prej tyre, në familjet e tyre, se burrat e ardhshëm tani janë djemtë tanë dhe varet shumë nga ne se si do ta trajtojnë gruan e brezit të ardhshëm, gratë e tyre, çfarë familjesh do të ndërtojnë për veten e tyre. Pra - bota fillon me nënën. Nëna është gruaja e parë që djali njeh dhe e do. Ajo ka qenë prej kohësh gruaja më e bukur për të. Më i mençuri. Më i shkathëti. Tashmë me përrallat për fëmijë, nëna mund të fillojë të rrënjos tek fëmija i saj një ndjenjë më të rafinuar nderi dhe respekti për çdo nënë dhe çdo grua.

Dhe ndaj them mirë e kanë andej nga Prishtina që thonë miqtë e përbashkët… „nënë të mrekullueshme…“ për nënën e tij të shrenjtë, që e rriti dhe edukoi, e madhështoi Prof Dr Begzad Baliun! Prandaj këto fjali që ka shkruar ai për zonjën e tij, marrin e shtojnë dimension të ri.