Mos i lexoni për ditë të tjera të javës. Vetëm për të shtunë e të dielë, por vetëm për gjysëm dite. E dini pse? Eh,… sa shumë e kam trazuar trurin për këto shaka? U desh shumë lexim dhe pyetje për të kuptuar se si makina e propagandës komuniste e ktheu komunistin nr. 1 të Shqipërisë në një kombinim absurd të Jezusit të Nazaretit dhe Hitlerit, sepse çdo administratë e njëpasnjëshme luhatej midis idealizimit të liderëve të mëparshëm, por edhe demonizimit të tyre kur i riu kishte nevojë. Shaka për Enverin, mizorinë e tij, injorancën e tij, shpirtin e tij të ngushtë - sa të doni. Por kjo e ilustron më së miri, nga një rrëfenjë e Robert Ndrenikës në Gjinar të Elbasanit:
Enveri po lexon një raport, dikush në sallë po tështin.
- Kush ishte?
Heshtje. Enveri:
- Urdhri i parë - të internohet.
Duartrokitje.
- E pyes përsëri - Kush ishte?
Heshtje.
- Urdhri i dytë - të internohet.
Duartrokitje.
- Pyetja e fundit - KUSH ISHTE???
Një burrë i vogël rrënkon butësisht:
- Unë, isha shoku Enver ...
- Shëndet, shoku! Eh, e shikoni edhe për vdekje dhe ka ardhur në mbledhje. Merrni shembull!
Gjithçka në një paketë - mizori e pakuptimtë, joparimore, internime masive, të shoqëruara nga ovacionet e turmës, e cila nuk ka zgjidhje tjetër veçse të duartrokit, dhe në fund - natyrë e mirë false nën shakatë e njohura. Çfarë e përshkruan më mirë enverizmin nga batutat e Ndrenikës?
Enveri po lexonte materialin në mbledhjen e Organizatës Bazë të Partisë. Afër tij e ulur e shoqja Nexhmija.
Të gjithë mbajnë shënime.
Të gjithë gati një moshë.
-Mba shënime ti, a djalë i mbarë! – i drejton gishtin Enveri.
Nexhmija ngre syzet dhe e shikon Enverin. Ai e injoron atë dhe vazhdon.
-Hamëdi, mba shënime. Mba shënime po të them.
-Nuk është Hamëdiu, po Hamiti, shoku Enver. – i sqaron Nexhmija.
- Hamëdi, a, djalë i mbarë, Berati nuk është shumë larg…
Dhe ditës tjetër Hamit Beqja u largua nga Tirana për në Berat, edhe pse ai ia shkruante materialet Enverit.
1.
Në një kohë, Kryeministri shkoi për një vizitë zyrtare në Dubai. Ndërsa ishte në Dubai, ai e pyeti Sheikun:
- Më falni, ku është tualeti?
Kur e kuptoi nga shenja, kryeministri u qetësua. Dhe ai donte të dilte jashtë. Por këtu lindi një problem i papritur. Dera nuk hapej fare!
Më në fund u dëgjua një zë elektronik:
- Për të dalë, fillimisht bërtisni: "Poshtë korrupsioni!"
Kryeministri ishte shumë i zemëruar, por - ai nuk kishte zgjidhje! Pra, unë do të ndahem nga ky lloj m…:
- Poshtë korrupsioni!
Dhe dera u hap menjëherë!
Pas ca kohësh, Sheiku nga ana tjetër vendosi të vizitojë vendin e Kryeministrit. Ndërsa ishte atje, ai pyeti:
- Më falni, ku është tualeti?
Kur e kuptoi nga shenja, u qetësua. Dhe ai donte të dilte jashtë. Por këtu lindi një problem i papritur. Dera nuk hapej fare! Sheiku mendoi:
"Sigurisht! Kryemistri dëshiron të ma kthejë edhe mua!"
Dhe ai bërtiti:
- Poshtë korrupsioni!
Por dera ende nuk lëvizi!
Sheiku, provoi një fjalëkalim tjetër:
- Poshtë paraja!
Përsëri - pa rezultat!
Pastaj, Sheiku u përpoq furishëm të gjente fjalët e duhura. Dhe ai bërtiti:
- Poshtë dollarët! Poshtë floriri! Poshtë hajdutët! Poshtë të korruptuarit! Poshtë maskarrenjtë! Poshtë pushtetarët!
Më në fund u dëgjua një zë elektronik:
- Për të dalë - fillimisht lani duart, dhe kontrolloni xhepat!
2.
Ishte dimër. Një furgon del nga rruga për shkak të një incidenti të panjohur në kthesat e Qafë Thanës, në afërsi të Rrajcës. Dy rrajcanë shpëtojnë mrekullisht dhe dridhen nga i ftohti për gjashtë ditë. Ditën e shtatë, ata u zbuluan nga një plak me mjekër të gjatë dhe me një pushkë:
- Nga jeni djema?
- Rrajca.
- Po revolucioni?
- Cilin revolucion?
- Ai që filluam në 1997-ën.
- A-a, ai fitoi shumë kohë më parë! Pastaj ishte socializmi, nanoizmi, e... Tani është ....
- Mut që të hani. Hej o njerëz, pse nuk i raportoni këto gjëra?! Ne ende po hedhim në erë furgonat këtu!
3.
Gjatë kohës së Partisë së Punës së Shqipërisë, babai i Dines u bë anëtar i Partisë. Ai vendosi që pozicioni i tij i ri do të përfshinte pjesëmarrjen në ngjarje kulturore. Dhe ai mori familjen e tij në një ekspozitë. Aty u ekspozuan shumë peizazhe, natyra të qeta, portrete...
Në një moment, vizitorët u ndalën para një pikture të një gruaje të bukur me një trup muskuloz, harmonik burrëror. Dine bërtiti i gëzuar:
- O Zot! Çfarë burri i lezetshëm!
Pastaj nëna e tij e goditi në qafë dhe i tha ashpër:
- Hej, i poshtër! Si nuk të vjen turp? Babai juaj është komunist! Dhe ti: "Nuk i le yndyrë në fytyrë..., edhe ti si yt atë nuk injeh gratë!"
4.
Pordha e P. M. -së
P. M., deputeti i vjetër në Parlament, i ardhur si anëtar delegacioni, po ecte i vetëm nëpër një urë në Londër. Papritur, një anëtar i Partisë iu shfaq para tij!
Ai i tha: Mirë se erdhe në Londër shoku Ministër. A i realizove premtimet që na bëre atëherë?
M. nuk bëri më shumë, por u mundua ta shtynte me dorë.
- Anëtari i Partisë shfryu i anatosur. Tani do të të shtyj poshtë në lumin Tamiz!
M. u trondit dhe e quajti Djall.
Po! Djalli jam unë! – iu përgjigj ai.
Pastaj M. iu lut:
- Nuk mund të më kursesh? Unë do të bëj gjithçka që ju dëshironi!
Djalli i dha një shans:
- Epo, në rregull! Më lër të kaloj! Nëse pjerdh me të madhe, me gjithë forcën tënde - do të të lë të shkosh!
P. M. u tendos pak, por u dëgjua një zë mezi i dëgjueshëm!
Djalli u mërzit:
- Kjo është gjithçka që mund të bësh?
P. M. i skuqur shumë në fytyrë u përgjigj shpejt:
- Oh, jo, jo! Prisni një minutë!
Dhe ai bëri një përpjekje të dytë. Por tingulli ishte vetëm një notë më e fortë se ajo e mëparshmja!
Djalli ishte tashmë seriozisht i zemëruar:
- Pse po shqetësohem edhe me ty! Oh, unë do të të hedh poshtë!
P. M. bërtiti ime të madhe:
- Më jep një shans të fundit!
Pastaj e fryu veten fort dhe lëshoi një zhurmë të fortë si gaz motori!
Pastaj, një nga nëtarët e delegacionit të Partisë së tij, një dikush e goditi në shpatull dhe i tha ashpër:
- Hej M.! Nuk të vjen turp, a? Nuk mjafton që fle në një mbledhje të tillë të rëndësishme, por edhe si elefant!
Më në fund P. M. ishte zgjuar. Thonë delegatët e tjerë kishte qeshur me të madhe, se djalli nuk e kishte hedhur nga ura, kur e kishte mësuar, se kishte shpëtuar…
5.
Në kohën e komunizmit, në një takim edukativ, pedagogu shpjegon:
- Tani jemi në fund të një shoqërie të zhvilluar socialiste. Faza tjetër është komunizmi. Nën të, forcat prodhuese do të zhvillohen aq shumë sa që me shumë pak kohë pune do të mund të prodhojmë të gjitha të mirat e nevojshme për shoqërinë. Dhe nuk do të ketë nevojë të punoni 6 ditë në javë, por ndoshta vetëm një. Për shembull - të dielën.
Një person në audiencë ngre dorën për të bërë një pyetje.
- Më thuaj, shoku. Çfarë nuk është e qartë për ju?
- Por do të punojmë çdo të dielë?
6.
Në vitin 1959-të një fshatar nga zonat e thella shkoi për herë të parë në jetën e tij në Tiranë. Ai u ndal para Xhamisë në kryeqytetin shqiptar për ta admiruar. Një polic iu afrua dhe e pyeti se çfarë po bënte.
- Po shikoj Xhaminë – iu përgjigj fshatari.
- 100 lekë gjobë! Ky është Monument Kulture, jo Xhamia.
Fshatari u largua dhe pyeti një polic tjetër nëse kjo është Rrruga „Zog !“, që të çon tek Kodra e Pashës.
- 100 lekë gjobë! Ky bulevard tani quhet “Bulevardi Stalin”.
Në ecje, fshatari iu drejtua një polici dhe pyeti se kur do të nisej autobuzi për në Kuçovë.
- 100 lekë gjobë! Tani ky qytet quhet Stalin.
Fshatari hipi në autobuz i trullosur, duke pyetur veten nëse ishte tashmë në Bashkimin Sovjetik.
Ata iu afruan fshatit dhe një nga pasagjerët në ndarje e pyeti nëse ky ishte lumi i Erzenit. Por zhurma e autobuzit nuk la pyetjen të shkonte mirë në veshët e tij. Heshtje. Por…
- Nuk do të më kapin më! – eh, u përgjigj fshatari.
- Kjo është Vollga, dhe unë jam Mihajli.
Fshatari nisi të mos e besonte veten. Futi duart në xhepa dhe u sigurua që kishte pasaportën e vogël me vete të paktën. Eh, ku i besohet sot këmbëve… Ja e marrin udhën dhe mendja një gisht është. Hajde vuaj pastaj andej nga kromi. Tradhëti ndaj Atdheut ta quajnë.
7.
Një propagandist para një mbledhjeje partie.
- Ne ndërtuam themelet e socializmit në tridhjetë vjet dhe për tridhjetë vitet e ardhshme rinia e sotme do të jetojë në komunizëm.
- Kështu u pëlqen! - reagoi një plak i përgjumur. - Këta huliganë dhe dembelë nuk meritojnë asgjë tjetër.
Comments