Fatmir Terziu: Falenderimi ndryshe në promovimin e librit „Dashuria bekohet në Elbasan“ Vëllimi II
Nga Fatmir Terziu
Këtë Tetor, më saktë të përkuar me „Muajin e Letërsisë“ në Shqipëri, libri im më i fundit, „Dashuria bekohet në Elbasan“ Vëllimi II, prishi „modestinë“ time për të dalë para publikut. Më saktë hyri në Promovim. Promovim, në fakt që mbart kryefjalën për një numër të konsiderueshëm librash të botuar, të vlerësuar nga kritika dhe studiuesit, dhe që përbëjnë bagazhin e asaj që unë i kam dhënë me të shkruar sot lexuesit anembanë, ndërroi kahun e qasjes tek lexuesi. Dhe promovimi u bë në Shtëpinë e Librit, u bë me ndihmën e dashamirëses së tij, Manjola Hatellari, pra një mike libri dhe një mike e hershme e një legjioni të madh shkrimtarësh-lexuesish, dhe jo thjesht një drejtuese me rrogë tek Biblioteka Publike „Qemal Baholli“ në Elbasan. E kështu në krye të herës falenderimi shkon për të gjithë që morën pjesë, për të gjithë që folën dhe analizuan, për të gjithë që shtrënguan duart me mua dhe familjen time, me bashkëshorten, dashurinë time të patjetërsueshme, Luçin, pa të cilën ky realizim dhe kjo udhë botimi nuk do të kishte një pikë të tillë. Duke qenë se vetë ajo ka qenë një letrare e talentuar në fëmijërinë dhe rininë e saj, natyrshëm ishte, është dhe mbeti dhe këshilltarja e parë, lexuesja e parë dhe redaktorja e parë e librave të mi. E më tej të gjithë, po aq dhe miqtë e dashamirësit e librave të mi që erdhën nga qytete të tjera, si Durrësi, Dibra, Bulqiza e Vlora, e gjetkë hynë në këtë promovim sikurse hyn në zemër një ndjenjë e pashlyeshme.
E në atë promovim, në atë sallë që një ditë më pas festoi 90-Vjetorin e saj, në atë sallë ku kemi ndjerë emocionet e leximit që të prek, dhe leximit akademik, por dhe emocionet e paraprovimeve univeristare, ndjeva natyrshëm se ka diçka në lidhje me botimin e një libri që nxjerr në pah më të mirën dhe më të keqen te njerëzit. Si shkrimtarë, ne e vendosim veten në një disavantazh të madh sa herë që shkruajmë. Ekziston frika për të shkruar dhe për të mos mbetur me librin tonë të botuar, por që nuk tregtohet më tej, falë modestisë, falë atyre ndjenjave që natyrshëm kapërcejnë domosdoshmërinë e rrjedhës. Kjo ndodh dhe për faktin se biznesi i botimeve është një industri vërtet e paqëndrueshme. Në një farë mase, kjo ka të bëjë me blogun dhe mënyra të ngjashme të postimit në internet, por siç thotë një koleg i imi në Britani të Madhe, “Gjithmonë ka të ngjarë të takoni njerëz që e pëlqejnë, e duan dhe e urrejnë shkrimin tuaj. Megjithatë, si shkrimtarë, ne duam të na duan dhe të shesim mirë produktin tonë letrar në botën letrare. Gjithçka që duam është një libër më i shitur, një emër në biznesin e botimeve, me fjalë të tjera, të bëhemi yje”. Prandaj, botimi i një libri është një qëllim, por ka një emocion të madh që shumë njerëz bëjnë kur planifikojnë ta promovojnë. Ndoshta është ndryshimi midis të qenit një autor i botuar dhe të mos bëhesh i promovuar.
Ana tjetër është mospromovimi i mjaftueshëm i librit dhe vetes, që për mua tashmë, ky është një gabim i madh, por edhe i zakonshëm për autorët. Ndonjëherë duket kaq e lehtë dhe gjithmonë duket se ka dikush që do të shkruajë një koment: „Kam botuar një libër (përfshi emrin e librit) dhe mezi e kam promovuar, por kam shumë blerës për këtë libër (përfshi emrin e librit). Ajo që shumica e lexuesve nuk e kuptojnë është „numri“ që përdor një shkrimtar për të ndihmuar në shitjen e librit të tij ose të saj të botuar. Autorë të tillë vendosin një koment në blogun e dikujt tjetër që nuk duket si spam, sepse nuk ka lidhje me librin. Ata mund ta bëjnë këtë koment edhe kur ju keni postuar një artikull marketingu, ose botimi. Ata shpesh lënë një lidhje reagimi përmes emrit të blogut të tyre, përkatësisht, faqes së tyre të internetit. Dikush, diku do të klikojë mbi atë emër dhe do të kërkojë librin. Nuk ka dyshim për këtë, se ata promovojnë librat e tyre, por jo publikisht. Fatkeqësisht, shumica e lexuesve nuk do të vërejnë se ka promovim të librit të përfshirë në këto lloj komentesh. Shkrimtarët mund të kenë një blog, ose faqe interneti ku promovojnë librat e tyre. Kjo lë përshtypjen se ata po thonë „Unë nuk bëj marketing apo promovim, por libri im shitet, lë përshtypjen se njerëzit që promovojnë librin e tyre nuk kanë nevojë ta bëjnë këtë, por në fakt është e kundërta me ta dhe tek ata, se po promovojnë librin si produkt, por jo në kuptimin e mirëfilltë të marketingut. Kështu arrijnë efektin „domino“. Njerëzit që shohin secilën seri do të duan të lexojnë pjesën tjetër, sepse shumica e autorëve promovojnë librin e tyre dhe ju duhet ta bëni këtë gjithashtu, veçanërisht nëse libri juaj nuk po shitet mirë. Pra, për ta përmbledhur, nëse keni arritur në pikën ku blogu ose uebfaqja juaj po lexohet mjaftueshëm dhe i keni mbajtur lexuesit tuaj t'i kthehen përsëri dhe përsëri, atëherë keni pasur sukses.
Çfarë kuptova nga ajo që ndodhi mes emocionit tek Biblioteka Publike „Qemal Baholli“ në Elbasan? Promovimi i pamjaftueshëm është vrasësi i shkrimtarëve dhe „jo mjaftueshëm“ mund të nënkuptojë se ndërsa keni një ndjekës të shkëlqyeshëm në uebsajtin ose blogun tuaj, shanset janë që nuk është e mjaftueshme për të shitur librat e sapobotuar, sepse Botuesit presin sukses, por presin edhe shitje. Pra në këtë pikë ekziston një mënyrë e thjeshtë për t'ju ndihmuar. Shkoni në blogun tuaj dhe shkruani një koment të mirë, të menduar mirë, shkruani emrin dhe blogun tuaj dhe përmendni librin tuaj. Me siguri do të funksionojë. Ndërsa nuk funksionon në të njëjtën mënyrë çdo herë, është një fillim i mirë.
Mënyra tjetër është të jesh një bloger i ftuar. Në një koment të shkruar mirë, mund të ndani përvojën tuaj si shkrimtar dhe autor i botuar. Në këtë mënyrë, ju jo vetëm që tërheqni lexues në blogun që keni vizituar, por gjithashtu vendosni një lidhje në blogun tuaj ku mund të promovoni librin tuaj. Mos harroni të falënderoni për pritjen e pronarit të blogut që vizituat. Në këtë mënyrë, ju merrni privilegjin për të bërë trafik më të mirë në blogun tuaj. Thelbi i gjithë kësaj është se libri nuk do të shitet vetë.
Gabimi i promovimit të tepërt të një libri, ndoshta ky është dhe një problem tjetër, pra që ekziston një gjë e tillë, dhe që natyrshëm e tejçon librin padashje tek „fryrja e autorit“ dhe „mburrja“. Është sëmundje e keqe promovimi i tepërt. Këta janë njerëzit që kanë gjithmonë kopje të shumta të librit të tyre në çantë dhe nuk mund të bëjnë një bisedë bazë pa përmendur të paktën një herë librin e tyre. Problemi këtu është se njerëzit mërziten me një bisedë të njëanshme dhe, sinqerisht, fjala „shitës, ose vetëshitës" vjen në mendje krejt pa dashje. Kështu, ata tashmë ndihen si blerës, dhe jo si audiencë, dhe më shumë marrja e parave, por jo e personave që cilësohen si lexues. Në një rast të tillë, gabimi do të ishte fatal.
Mes miqve të shumtë, mes komuniteteve të ndryshme që jetojnë dhe promovojnë në Elbasan, sidomos me s miqve të komunitetit nga Golloborda dhe Çamëria, që kanë dekada të tëra në Elbasan, natyrshëm të prezantosh një libër është një art i shkëlqyer. Të gjithë shkrimtarët kanë nevojë për prezantime mes tyre, por ndonjëherë shumë hyrje mund të rezultojnë të kundërta, pasi kalojnë nga tema dhe hyjnë në tematika të tjera jashtë librit, qofshin dhe shumë prekëse dhe dashamirëse të situatave dhe historive. Britanikët e librit thonë kështu“ „Kur miqtë gjejnë gjëra të tjera për të bërë në vend që t'ju dëgjojnë, ndaloni së ofruari librin tuaj, ju keni shkuar shumë larg“.
Sidoqoftë Promovimi në këtë vend të shenjtë të Librit, ritregoi se njerëzit janë të zgjuar, shumë të zgjuar dhe nuk janë larguar nga libri dhe dashuria për shkrimtarët. Mësova enkas se ata duan të gjejnë diçka të veçantë për ta me këtë qasje, me këtë promovim, me këtë bashkëvendosje, me këtë bashkëbisedim. Dhe kjo gjithnjë ndodh, nëse libri është ajo gjë, me siguri do të vihet re, sikurse u vu në pah. Ndoshta edhe në këtë pikë ka diçka më shumë tek thelbi që të ndjen, të beson, të respekton. Një gazetë britanike përmend diçka që quhet „hormoni i leximit“, që do të thotë se kur lexoni, ju hyni në libër dhe duhet të ndani me të tjerët atë që keni parë atje, nëse lexuesit do ta bëjnë këtë punë ju ndjeni kultivimin e një marrëdhënieje me lexuesit tuaj, dhe më pas në heshtje ju duhet të veten, sikurse pyesni audiencën tuaj se çfarë i tërhoqi që të të bëjnë emocional e të gëzuar. Për ta do të thotë të vlerësosh çdo përgjigje, qoftë ajo e mirë, apo e keqe, dhe të gjesh bukurinë tek e vogla. Ndryshe si mund ti falenderoja më shumë e më mirë miqtë e mi që morën pjesë në promovimin e librit tim „Dashuria bekohet në Elbasan“ Vëllimi II.
Comments