Fatmir Terziu: Faleminderit Drita Beqiri Ademi!

Poetja, por theksi i respektit familjar, mikja e familjes sime, Drita Beqiri Ademi, më trokiti nga Prishtina e dashur me një sinjal urimi të shumëzuar milionësh. Jo për faktin se tashmë libri im më i ri i botuar me përkujdesjen e shkëlqyer të Shtëpisë Botuese „URA“ nga dy shkrimtarë të shkëlqyer Lumnie Thaçi-Halili dhe Xhemë Karadaku, ARGUMENTUM BACULINUM (“Argument Shkopi”) u ble prej saj nga Libraria „Dukagjini“, por se ajo që shkruan në rrjetin social është më shumë se një dolli. Kur i blihet një libër një autori, dua të them në rastin tim, më duket se i ngrihet një dolli tipike, qoftë e qasur me këtë rast në Jug a në Veri, që është gëzim i natyrshëm, gjithësesi. Po ju tregoj një rast, më saktë me kësoj ngjashmërish, më saktë një ndodhi në sytë e mi.

Isha në Elbasan. Tek stadiumi kam baxhanakun tim berber. Përballë tij, në pallatin e ri të sapondërtuar atëhere, ishte një kafene. Aty hyri shkrimtari elbasanas, Hyjni Ceka, që tashmë është në Parajsë. Ai gjithnjë mbante me vete një çantë të vogël. Aty kishte librat e tij. Unë e pashë dhe ndjeva mall. Vërtet e simpatizoja. Shkruante bukur dhe ka lënë vepra të shkëlqyera. Shkova më së shumti të pija një kafe dhe të bisedoja me të. Ai më nxorri librin e fundit. E la në tavolinë. Unë u ngrita. Shkova tek baxhanaku im dhe i solla dy kopje që i kisha blerë dy ditë më parë tek libraria e „Skampa“-s. Ai u ngrit në këmbë. Dhe më shtrëngoi fort në një përqafim, që rallë e bënte me miq të letrave.

„Ja, tha kjo është një kafe, jo një po dy. Është dy dolli për një elbasanlli. Është respekt me farë e qesëndi, me tjegulla e shtëpi. Dhe kjo kur dikush ia mban në dorë librin e tij…JO, si…. Dhe zuri një emër në mllef e sipër…“

Unë heshta, por nuk mund të heshtja kur pashë cirka gëzimi në sytë e tij… Hyjni Ceka e donte librin. E dashuronte thellë atë. Por më shumë e donte kur ai ishte në duart e lexuesit.

E kështu edhe unë dje ndërsa lexoja lajmin e Dritës, njeriut që është i lindur me librin dhe për librin, dhe këtë e kam dëgjuar nga babai i saj i shtrenjtë dhe i dashur që ka ikur në Amshim, aty në Prishtinë në një kafe me të: „Drita ishte një ëndërr poetike, një vajzë e lindur për librin dhe me librin.“ Kështu më pati thënë atëherë Ai, dhe ende e mbaj mend atë respekt të paharruar të babait të Dritës, që shtonte se edhe kur të mos ishte në këtë jetë do të lutej për Dritën, për zemrën e tij të shtrenjtë.

Me këtë rast libri ARGUMENTUM BACULINUM (“Argument Shkopi”) është dhe një shkas tjetër për memorjen, për të udhëtuar disa vite më parë, e për ta futur vetë memorjen në garë të paparë. Faleminderit Drita Beqiri Ademi!